شناسايي ودسته بندي عوامل موثر بركاهش ضايعات توليد شده در طول زمان ساخت پروژه ها با رويكرد مديريت وكاهش آنها

در اين تحقيق اقدامات با اولويت هاي بالاتر كه مي تواند در مديريت و كاهش ضايعات تاثير بيشتري داشته باشند ، شناسايي شده و به تصميم گيران و سياست گذاران اين صنعت معرفي مي گردد تا با آشنايي بيشتر مشاورين و پيمانكاران طرحها با رويكردهاي مختلف، باعث كاهش آثار و مشكلات ناشي از ضايعات ساختماني شود. در اين پژوهش به تجزيه و تحليل داده‌هاي تحقيق پرداخته شده است. تعداد 50 نفر با شرايط مختلف سني، مدرك تحصيلي، سابقه كاري،آخرين سمت شغلي درآزمون پرسشنامه شركت كرده اند وضعيت رشته تحصيلي شامل: رشته مديريت ساخت، رشته عمران، رشته راه و ساختمان، رشته ژئوتكنيك و رشته سازه و رشته معماري مي باشد. بعد از جمع آوري داده هاي مورد نياز به كمك پرسشنامه كنترل داده هاي استنباطي مورد بررسي قرار گرفت. آزمون اسپريوموف كولموگروف براي تعيين توضيع نرمال يا غير نرمال بودن داده ها استفاده شد كه با توجه به سطح معناداري داده هاي ما كه كمتر از 05/0 است از توزيع غير نرمال برخوردارند. بنابراين روش آماري مورد استفاده ما روش ناپارامتريك (دو جمله اي)مي باشد و چون سطح معنا داري ما كمتراز 05/0 است يعني فرضيات ما تاييد شده است. در نهايت مولفه ها با روش آنتروپي شانون رتبه بندي شده اند و مهمترين عوامل كاهش ضايعات ساختماني در 3 فاز طراحي وتداركات وساخت واجرا از نتايج رتبه بندي آن به دست آمده اند. نتايج نشان ميدهد «آموزش كاركنان ساخت وساز» بيشترين اهميت را در فاز طراحي دارد. همچنين در فاز تداركات «انتخاب سازندگان و تأمين كنندگان با تجربه و مناسب توسط پيمانكار» و در فاز ساخت و اجرا «نظارت مستمر ودقيق» بيشترين درجه اهميت را داراست.