هندسه طبيعت و معماري بيونيك

بشر از ديرباز همواره در حال الهام گيري از طبيعت در ساخت و ساز خود بوده است.در طول تاريخ تكامل، هرگاه مسير حركت بشر از رفتار طبيعت فاصله گرفته ؛ سبب شده است پديده هاي مشهودي به عنوان آسيب هاي طبيعي يا معضلات ويژه پديد آيند. با پيروي ازطبيعت به سبب تحقيقات زيست شناسي و آشنايي با روش الگوبرداري فرمي، ساختاري، ريخت شناسي عملكردي و آناتومي و درك قوانين پايه و با استفاده از هندسه هاي جادويي موجود در دل طبيعت با كمك ابزار فني براي شبيه سازي موجودات زنده در آثار مهندسي و هنر معماري مي توان ضمن پاسخگويي به نيروهاي محيطي، موجب استحكام بيشتر ساختمانها شد و به راه حل هاي كارآمد تري در طراحي دست يافت. معماري بيونيك به مفهوم الهام پذيري از طبيعت در طراحي بنا مي باشد . محققان در پي اثبات عليت و موجوديت اين ارتباط هستند تا از طريق آن چگونگي شكل گرفتن سيستم‌هاي مختلف زندگي را بررسي و توجيه كنند و ‌علم «بيونيك» را به عنوان دانشي كه مسايل فني را از راه‌هاي زيستي حل مي‌كند، بنا نهاده‌اند. معماران بيونيك و طبيعت گرا نگاهي جديد به سازه و مصالح دارند. آنچه امروزه نمود ويژه اي در طرح هاي مهندسي دارد در آن است كه متخصصين از زواياي گوناگون معماري و مهندسي سعي در حركت به اين سمت دارند . اين مقاله سعي دارد تا با بررسي معماري بيونيك موضوع اصالت طرح را از ديدگاه سازه و معماري و منطبق با رفتار طبيعي و نيازهاي زندگي متكي بر تكنولوژي در قرن حاضر بررسي نمايد و اين ديدگاه را القا كند كه در هزاره سوم مسير آموزش و روند طراحي بناها بايد به صورت ايجاد كار تيمي متشكل از معمار، طراح سازه ، طراح تاسيسات برقي و مكانيكي با ديدگاه بهره گيري از طبيعت باشد تا طرح به صورت بهينه خلق شود و در نهايت در صورت رعايت معماري بيونيك با اين ديدگاه ، زيبايي كالبدي و اصالت طرح به ارمغان خواهد آمد و نيازي به ايجاد زيبايي ظاهري با مفاهيم كاذب نخواهد بود.