ارتقا كيفيت منظر جمعي مجتمع‌هاي مسكوني با رويكرد اكولوژيك

امروزه با روند رو به رشد جمعيت شهرها و افت كيفيت محيط زيست شهري، نياز به فضاي سبز شهري به عنوان يك كالبد معماري و محيطي داراي فاكتورهاي روانشناختي و فيزيولوژيكي براي انسان، بيش از پيش احساس مي شود. علاوه بر اين، روند فزاينده مصرف انرژي هاي تجديد ناپذير مانند سوخت هاي فسيلي و آلودگي محيط زيست و تخريب جنگل ها در دهه هاي اخير باعث ايجاد نظريه ها و روش هايي جديد از سوي طراحان و معماران گرديده تا بتوانند با استفاده از انرژي هاي تجديد پذير مانند انرژي خورشيد، انرژي باد و انرژي زمين گرمايي سير نزولي مصرف انرژي را كاهش دهند. طراحان معماري و منظر در اروپا درست زماني به معماري اكولوژي، پايدار و معماري سبز روي آوردند كه با خطر از دست رفتن زيست بوم ها، اتمام انرژي هاي فسيلي و افزايش قيمت آنها در كشور هاي خاورميانه مواجه شدند. از اين زمان به بعد يعني از دهه 70 ميلادي تا به امروز اين مباحث به اصلي ترين دغدغه معماران مبدل شدند كه جايگاه ويژه اي در تصميمات و طرح هاي معماري دارند. دغدغه معماري اكولوژيك بازيابي هويت و آسايش از دست رفته انسان هاي عصر حاضر است كه به دنبال تخريب محيط زيست، گرم شدن زمين، آلودگي هوا و منابع آبي و خاكي و غيره شكل گرفته ؛ ازين رو در پي آن است كه نه تنها اثرات منفي آلاينده هاي محيط زيست را بر سلامت انسان كاهش دهد بلكه در پي ايجاد تعاملي مثبت و سازنده بين محيط طبيعي و انسانهاست. روش تحقيق مورد استفاده در اين مقاله، توصفي-تحليلي در بستر مطالعات كتابخانه اي مي باشد. اين پژوهش پس از مرور و بررسي ادبيات علمي مباحث رويكرد اكولوژيك، منظر جمعي، فضاهاي عمومي، تعاملات اجتماعي و فضاهاي باز ساكنان مجتمع هاي مسكوني به ارايه راهكارهاي اكولوژيك منطقه اي و اصول و روش هاي طراحي مناظر جمعي مي پردازد.