بن مايه‎ها و مصداق هاي ادبيات مقاومت در متن وصيت نامه‎هاي شهداي دانشجوي خراسان شمالي

مقاله¬ي حاضر، نوشته اي از نوع مستند است كه با روش تحليل محتواي وصيّت¬نامه¬هاي شهداي خراسان شمالي با هدف ميزان برخورداري وصيّت¬نامه¬ها از ادبيات پايداري و غني بودن از روحيه مقاومت در ميان شهداي دانشجو نگارش شده است. در وصيت نامه شهدا مي‎توان دو بُعد اساسي، يعني «مقاومت» و «پايداري» را نيز در آن‎ها به عينه مشاهده كرد. اين دو بُعد، بيانگر مسئوليت پذيري و بصيرت اجتماعي و سياسي شهداي دانشجو در برابر دشمن پر ستم و فريب است كه با تحميل و زور به خاك ايران تجاوز كرده بود. شهدا در متن وصيت نامه هايشان با بيان مفاهيم مربوط به پايداري و مقاومت موضع خويش را در برابر دشمن مشخص كرده و اعلام استواري و مقاومت خود را به گوش همگان رسانده اند. اين پژوهش بر آن است تا با رويكرد ادبيات پايداري و بهره گيري از روش توصيفي- تحليلي به بررسي بن مايه‎ها و مصداق‎هاي استقامت و مقاومت در متن وصيت نامه‎هاي شهداي دانشجوي خراسان شمالي بپردازد. آنچه كه در نهايت مشخص مي‎گردد پيوند بين استقامت و پايداري با مفهوم و متون وصيت نامه شهداست و اين مفاهيم با مصداق ها و روش‎هاي گوناگون در چنين متوني تجلي يافته اند. طي بررسي هاي انجام شده بر روي وصيّت نامه هاي شهداي استان خراسان شمالي مشخص شد كه شهدا در نگارش وصيّت نامه ي خود از مفاهيمي برخوردار از بار معنايي استواري، مقاومت، پايداري، تاسي به قيام عاشورا و مكتب اباعبدلله و توصيه به صبر و شكيبايي در برابر مصيبت‎ها و شهادت ايشان استفاده كرده اند. وجود چنين منابع مذهبي و دست‎نوشته‎هاي حاوي مفاهيم پايداري و مقاومت نشان از رشد معنوي و مذهبي شهداي دفاع مقدس مخصوصا شهداي دانشجو دارد.