گذري بر خاطرات اسيران ايراني در عراق با تأكيد بر ابزارهاي فشار دشمن (شكنجه)

با آغاز جنگ تحميلي عراق عليه ايران و با شروع مقاومت رزمندگان اسلام در برابر رژيم متجاوز عراق، نوع ادبي جديدي به نام ادبيات دفاع مقدّس پا به عرصۀ ظهور مي گذارد. اين ادبيات كه براساس تجربه گرايي واقعيّت هاي جنگ متولّد مي شود، با به تصوير كشيدن پيامدهاي مخرّب جنگ و مسائل انساني آن، سعي در روشنگري ثبت اين دوره از تاريخ كشورمان و انتقال فرهنگ مقاومت و... به نسل هاي آينده را دارد. حضور خاطره در ادبيات دفاع مقدّس، نويدبخش ادامۀ حيات اين نوع از ادبيات به شمار مي‎رود. همچنين خاطرات اسيران ايراني كه پس از سالها مقاومت و پايداري به كشورخود بازگشته اند، گونه اي از ادبيات دفاع مقدّس محسوب مي شود. با توجّه به اين كه اسيران ايراني، از همان روزهاي آغازين اسارت، مورد اذيت، آزار و شكنجه‎هاي گوناگون نيروهاي عراقي، قرار مي گرفتند، در اين تحقيق بر آن شديم كه به تبيين و توصيفِ جلوه هايي از زندگي اسيران ايراني از لحظه به اسارت درآمدن تا زمان آزادي آنها، با تأكيد بر ابزارهاي فشار و شكنجه دشمن، بپردازيم. عراقي ها براي دستيابي به اهداف خود، از اعمال انواع شكنجه هاي جسمي و روحي، نسبت به اسيران، دريغ نمي كردند و از هر وسيله و يا ابزاري (تونل مرگ، آب، حمام، تغذيه و توالت)، براي آزاررساندن به آنها و تضعيف روحية اسيران استفاده مي‎كردند، امّا بازنمايي اين خاطرات، در جاي خود مي تواند، اوج روحيۀ صبر، مقاومت و شجاعت را به جوانان اين مرز و بوم و همچنين نسل هاي آينده، نشان دهد