نماد چهره دشمن در شعر سيد حسن حسيني (هم¬صدا با حلق اسماعيل) و حميد سبزواري (ديوان اشعار جلد2 سرود سپيده)

جنگ، نبرد بين حق و باطل، راستي و بيداد. اهريمن و اهوراست. در اين رويارويي مضامين نمادين در سروده هاي شاعران دفاع مقدس كاربردي پررنگ و چشمگير دارد. سيدحسن حسيني و حميد سبزواري دو شاعر برجسته ادبيات دفاع مقدس در دو كتاب «هم صدا با حلق اسماعيل» و «سرود سپيده» با الهام گرفتن از نمادها و اساطير كوشيدند تا چهره سراسر پليدي و ضد بشريت دشمنان، را به تصويركشند. و به جاي آوردن هر آرايه ادبي با اشاره به يكي از نمادها و افسانه ها تمام خصوصيات پليد خصم را درنظر خواننده آورند، به نحوي كه مي توان گفت: دامنه گسترده اين نماد پردازي ها براي هر جانور اعم از پرنده و چرنده و... نوعي نقش رمزي و هوشمندانه و منحصر به فرد به شمار رود. تا كلمات نقش تقابل حق در برابر دشمن عصيان گر را به خوبي در نظر مجسم گردانند. در اين جستار كه به شيوه كتابخانه اي و تحليل محتوا ارائه گرديده، سعي شده به بررسي نمادهاي مختلفي بپردازد كه براي شناسايي چهره منفي دشمنان به كار گرفته شده است. تا به مهمترين وجوه تشابه و هماهنگي ديدگاه اين دو شاعر نسبت به كاربرد نمادها براي به تصويركشيدن چهره دشمنان دست يابد. يافته هاي پژوهش نشان داده است كه اين دو شاعر براي تجسم چهره دشمنان در كاربرد پنج عنصر نمادين به هم شباهت دارند، كه بسامد آن ها به ترتيب در كتاب «هم صدا با حلق اسماعيل»: عوامل طبيعي، اساطير، حيوانات و پرندگان، اشخاص و اقوام مي باشد. و در كتاب «سرود سپيده» به ترتيب كاربرد: اساطير، عوامل طبيعي، اشخاص و اقوام، پرندگان، و حيوانات نموديافته است.