بررسي فلسفه تعليم و تربيت در اسلام

تعلیم و تربیت، فرآیندی مستمر، همیشگی، تدریجی و همه جانبه است كه طی آن تمام استعداد های آدمی با استمداد از درون فراگیر و به مدد كوشش های برنامه ریزی شده فرادهندگان، در قالب نظامی تعاملی میان آن دو شكوفا می شود. تعلیم و تربیت باید رشد انسان و تمام جنبه های روحی، عقلی، اخلاقی، بدنی و عملی او را به عنوان یك فرد و به عنوان عنصری از جمع فراهم آورد و تمام جنبه های انسان را برای سعادت و كمال برگزیند. از آنجایی كه تعلیم و تربیت از جمله اصولی هستند كه باعث برپایی جامعه ای متعادل و به دور از ناهنجاری می شود، این مقاله در پی آن است كه بتواند هرچند اندك به بررسی اهمیت این دو موضوع مهم بپردازد. جمع آوری اطلاعات در این نوشتار به صورت كتابخانه ای و روش آن به صورت تحلیل محتوا بوده و هدف از این پژوهش بازگو كردن فلسفه ی تعلیم و تربیت در دین مبین اسلام می باشد. نگارنده در این مقاله ابتدا اهمیّت تعلیم و تربیت و تفاوت این دو امر ضروری را بیان كرده است؛ سپس فلسفه ی وجود آن ها را در دین اسلام مورد بررسی قرار داده است. هدف غایی تعلیم و تربیت در اسلام، آن است كه مقدمات حركت و هدایت آدمی در صراط مستقیم پرستش پروردگار را فراهم آورد و معراج او را به مرحله ی كمال انسانی، آسان سازد و به یاری عمل صالح از مراحل و مدارج علم و ایمان بگذراند و هر لحظه بیشتر به خدا كه مقصد نهایی این سیر و سلوك است نزدیك نماید.