مكان‌يابي و اولويت‌بندي احداث زيرگذر عابر پياده در بافت‌هاي متراكم مركزي شهرها (منطقه ثامن شهر مشهد در اطراف حرم مطهر)

عابران پياده نسبت به فاصلهاي كه طي ميكنند حساس مي‌باشند و عموماً كوتاه‌ترين مسير را انتخاب مينمايند. زيرگذرهاي عابر پياده به دليل اينكه عابران انگيزه بيشتري براي نزول نسبت به صعود دارند جاذبه بيشتري را ايجاد مي‌نمايد. حال‌آنكه، احداث زيرگذر عابر پياده به دليل مسائل اجرايي و موارد امنيتي در مناطق كم تردد شهري، موردتوجه كمتري در مقايسه با احداث روگذر قرارگرفته است. در اين مطالعه با توجه به ممنوعيت احداث پل عابر در اطراف حرم مطهر، به ارزيابي تأثير پارامترهاي مؤثر بر امكان‌سنجي احداث زيرگذر عابر در بافت‌هاي متراكم مركزي شهرها پرداخته‌شده است. با بررسي نتايج به‌دست‌آمده در اين پژوهش، پس از امكان‌سنجي احداث زيرگذرها در بافت‌هاي متراكم بر مبناي پارامترهاي پيشنهادي و الگوي معرفي‌شده، اولويت‌هاي مكان‌يابي انتخاب و جانمايي شده‌اند. با بررسي انجام‌شده مي‌توان نتيجه گرفت كه احداث زيرگذر عابر پياده در نقاط مركزي و متراكم شهرها به دلايل متعددي ازجمله؛ محدوديت‌هاي موجود به‌ويژه در محدوده‌هايي مانند حرم مطهر در شهر مشهد، پتانسيل‌هاي اقتصادي زياد با احداث كاربري‌هاي تجاري در زيرگذرها، موارد زيبايي‌شناسي و حجم بالاي تردد عابر پياده، از مطلوبيت بيشتري برخوردار خواهد بود. همچنين در زيرگذرها با در نظر گرفتن كاربري‌هاي تجاري زيرسطحي علاوه بر توجيه‌پذيري ازنظر مالي، مي‌توان مشكل امنيت در زيرگذرها را مرتفع نمود و درصورتي‌كه كاربري‌هاي تجاري زيرسطحي متناسب با كاربري‌هاي تجاري در سطح در آن محدوده باشد مورد استقبال بيشتري قرار خواهد گرفت.