ابتكار شكوفايي شهري: رويكردي نوين و اساسي در مسير پايداري

شكوفايي شهري به‌عنوان يك چارچوب مفهومي وسيع درزمينهٔ سنجش توسعه و رفاه انساني و اجتماعي، در ارتباط با كميت و كيفيت شهرنشيني و متعاقباً محصول اين فرآيند يعني شرايط سكونت وزندگي شهري، ملموس مي‌شود. بر اين اساس، شكوفايي شهري مركب از 6 مؤلفه يا بعد كليدي در ارتباط با شهر و سكونتگاه‌هاي شهري شامل بهره‌وري، زيرساخت، كيفيت زندگي، برابري و شمول اجتماعي، پايداري زيست‌محيطي و نهايتاً حكمروايي و قانون‌گذاري، به شاخص چندوجهي جامع و مورد وفاق در سطح جهان تبديل‌شده است. هريك از ابعاد مذكور شامل زير مؤلفه‌هايي است كه به‌واسطه گروهي از سنجه‌ها يا متغيرها تعريف و اندازه‌گيري مي‌شود. اين‌چنين، ابتكار شكوفايي شهري رويكردي نوين و اساسي جهت پي‌ريزي و ارتقاء يك الگو يا مدل جديد از شهرنشيني در مقياس جهاني و درعين‌حال تطابق پذير با شرايط، ماهيت و پويايي‌هاي زمينه‌اي و محلي است كه چارچوبي منعطف براي بازبيني و نظارت به‌صورت گام‌به‌گام و سلسله مراتبي را مبتني بر ارتقاء يكپارچگي و مجهز به تحليل‌هاي فضايي، فراهم مي‌كند. تصميم سازي و به دنبال آن، مداخله هدفمند و فرا بخشي در سه حوزه كليدي برنامه‌ريزي و طراحي شهري، قانون‌گذاري و حكمروايي شهري و نهايتاً اقتصاد شهري و ماليه شهرداري، در مقياس‌هاي مختلف ملي، منطقه‌اي، شهري، ناحيه‌اي و محلي، آن‌هم مبتني بر شواهد و قراين، نيازها، الزامات و اولويت‌ها، اصلي‌ترين نتيجه اتخاذ اين رويكرد است.