ارزيابي گردشگري پايدار روستايي با استفاده از مدل SWOT، مطالعه موردي: مناطق روستايي شهرستان لاهيجان

امروزه توسعه شهرنشيني و نياز به گذران اوقات فراغت و رهايي از تنش هاي روزمره، اهميت جاذبه هاي گردشگري در نواحي جغرافيايي را بيشتر نمايان ساخته است. از اين رو، الگوهاي نوين توسعه گردشگري همچون گردشگري روستايي، بر مدار توسعه محلي و بهره گيري از تنوع هاي مكاني فضايي گردشگري استوار هستند. يكي از اهداف عمده گردشگري روستايي به عنوان يكي از مفاهيم و اشكال توسعه پايدار، استفاده بهينه از منابع موجود در مناطق روستايي مي باشد. از اين طريق ضمن به حداقل رساندن تأثيرات مخرب، منافع روزافزوني را نصيب جوامع ميهمان و ميزبان مي نمايند. شهرستان لاهيجان كه در شرق استان سرسبز گيلان قرار دارد، از پتانسيل هاي بالقوه بالايي در زمينه گردشگري روستايي برخوردار است. بر اين اساس، هدف از انجام تحقيق حاضر بررسي و اولويت بندي عوامل داخلي و خارجي تأثيرگذار و ارائه استراتژي هاي مناسب در جهت توسعه توريسم روستايي با دقت نظر و رعايت وجوه همه جانبه ي اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي آن است. محدوده مورد مطالعه مجموعه اي از 5 روستاي همگن و همپيوند در دهستان ليل شهرستان لاهيجان قرار دارد. جمع آوري اطلاعات اين پژوهش با استفادة تركيبي از روش هاي اسنادي و ميداني (پرسشنامه) انجام پذيرفته است. در اين راستا يافته هاي مقدماتي تكنيك SWOT مورد بررسي قرار گرفت و در نهايت 20 نقطه قوت، 18 نقطه ضعف، 20 فرصت و 13 تهديد طبق نظر كارشناسان وزن دهي و مورد پيمايش قرار گرفت. در نهايت با توجه به يافته ها، به ارائه استراتژي هاي مناسب توسعه گردشگري روستايي محدوده هدف پرداخته شده است.