آينده پژوهي مركز محله در معماري ايراني-اسلامي و نقش آن در تعاملات اجتماعي و تأثيرگذاري آن در برگزاري مراسمات مذهبي

شهر تجلي حالات اهل خويش است، شهر و فضاي شهري نشانه اهل خوي اند و بر باور ها و عقايد و آرمان هاي آن ها دلالت دارند. با توجه به رشد روزافزون جمعيت ايران نياز به مسكن رو به افزايش است، از اين رو برنامه ريزان شهري در صدد ساخت شهرك ها و محلات به خصوص در اطراف كلان شهر تهران برآمده اند، كه بتواند جمعيت كثيري را در خود جاي دهد. آنچه مسلم است اينست كه انبوه سازي مي بايست با برنامه ريزي شهري مناسب انجام گيرد تا نيازهاي آن نيز همچون ترافيك، امنيت و مكان هاي تجمع و... تأمين گردد، با توجه به داشتن شهري ايراني-اسلامي توقع مي رود، در كالبد آن نيز تبلور اين نوع انديشه به نظر رسد و بر اساس نيازهاي روزانه و آداب و رسوم و عقايد شهروندان، فضاهايي درخور درنظر گرفته شود. هدف از ارائه ي مقاله آينده پژوهي مركز محله و معرفي فضاي مياني براي مراكز محلات با عنوان ميدان و ميدانچه است. روش تحقيق توصيفي تحليلي با ابزار مطالعات كتابخانه اي مي باشد. برداشت چنين فضاهاي مياني و كاركرد آن از ساختارهاي شهري گذشته ايران و ارائه آن در برنامه ريزي فضاي شهري و طراحي شهري در شهرهاي ايراني- اسلامي حاضر در جهت بهبود كاركرد مركز محله در فضاي شهري آينده از يافته هاي مقاله حاضر مي باشد.