تبيين اصول پدافند غيرعامل در نواحي شهري با بهره گيري از روش تحليل شبكه‌اي ANP

كشور ايران از ديرباز به دليل داشتن راه هاي استراتژيك، نظامي و نفت از موقعيت خاص در منطقه برخوردار است. پدافند غير عامل ريشه در تاريخ دارد زماني كه شهرها براي كاهش آسيب ناشي از جنگ شروع به كشيدن ديوار و خندق دور خود كردند. اين پژوهش از نوع كاربردي مي باشد و متغيرهاي مورد بررسي در آن شامل موقعيت و قابيلت زمين، دسترسي به راه و شبكه ارتباطي، دسترسي به زيرساخت هاي و منابع انرژي، دسترسي به خدمات، رعايت حريم، اقليم و زمين شناسي به منظور كاهش آسيب پذيري ناشي از بحران هاي طبيعي و جنگ مي باشد. روش جمع آوري اطلاعات كتابخانه اي و برداشت ميداني نيز استفاده شده است. در مقاله از روش ANP براي مقايسه بين سنجه ها با نظر كارشناسان و خبرگان شده است و حاكي از ارتباط ميان برنامه ريزي شهري با پدافند غيرعامل مي باشد. نتيج تحقيق حاكي از عدم رعايت ضوابط مربوط به پدافند غير عامل در تهران است.