شناسايي مولفه هاي سرزندگي در طراحي باغ هاي گياه شناسي جهت ارتقاء پايداري فضاي سبز شهري

دنياي مدرن و جزء نگر در دهه هاي اخير سبب شده تا شهرها به مثابه موجودي زنده، شادابي و سرزندگي خود را از دست بدهند. شهرها براي ادامه حيات به سرزندگي و پويايي نياز دارند. در واقع سرزندگي از شاخص هاي اصلي يك مكان داراي كيفيت مطلوب مي باشد. افزايش جمعيت، ساختمان سازي و عدم توجه به محيط زيست يكي از مشكلات عصر حاضر مي باشد كه باعث دور شدن انسان از محيط هاي طبيعي و فضاي سبز شده است. از اين رو كمبود فضاي سبز در شهرها مسبب كمرنگ شدن طبيعت گردي كه يكي از نيازهاي سلامت روح و جسم شهروندان مي باشد، از بين رفتن منظر شهري و تعامل با آن، و از همه مهم تر عدم حس سرزندگي و نشاط در افراد جامعه ميشود. اين در حالي است كه باغ ها با توجه به داشتن كاركردهاي گوناگون خود از پتانسيل بالايي جهت جبران صدمات ناشي از اين مشكلات برخوردارند. بنابراين هدف اصلي از اين مقاله، بررسي مولفه هاي سرزندگي و پويايي در طراحي باغ هاي گياه شناسي با استفاده از روش توصيفي-تحليلي و جمع آوري اطلاعات بر اساس مطالعات كتابخانه اي بوده كه در نهايت، به ارايه معيارهاي سرزندگي اجتماعي و بكارگيري آن در باغ آرايي و معماري منظر براي نيل به پايداري فضاي سبز شهري پرداخته شده است.