راهبردهاي آموزش معماري جهت نيل به بناهاي كم مصرف

تقريبا نيمي از عرضه جهاني انرژي سالانه در ساخت، بهره برداري و نگهداري ساختمان ها مورد استفاده قرار مي گيرد. از طرفي اقليم و شرايط محيطي تأثيرات فيزيكي و رواني ويژه و اجتناب ناپذيري بر انسان دارند كه بايد در طراحي ساختمان ها بسته به موقعيت گرمايشي و سرمايشي مورد توجه قرار گيرند. علي رغم اهميت اين موضوع، توجه به اقليم در ارائه دروس و پرورش معماران در دانشكده هاي معماري ناديده گرفته مي شود. پژوهش حاضر در ابتدا با استفاده از مطالعات ميداني و كتابخانه ايي به بررسي سرفصل مصوب دروس ارائه شده در حوزه اقليم در دوره كارشناسي پيوسته معماري پرداخته و سپس با روش توصيفي– تحليلي اطلاعات گردآوري شده را تجزيه و تحليل كرده و به جمع بندي مي پردازد. با توجه به اهميت و جايگاه انرژي در برنامه هاي بلند مدت كشور و همين طور نقش حوزه ساختمان در مصرف انرژي، علاوه بر افزايش تعداد واحد هاي درس تنظيم شرايط محيطي و در نظر گرفتن واحد عملي براي اين درس پيشنهاد مي شود كه اقدامات موثر در جهت طراحي ساختمان هاي نزديك به صفر انرژي در اهداف مربوط به دروس طراحي معماري گنجانده شود. تجربه پياده سازي اصول طراحي اقليمي در دروس طراحي معماري اين فرصت را به دانشجويان مي دهدتا آموخته هاي خود را به صورت عملي ارائه كنند و در از آن جهت طراحي ساختمان ها بعد از فارغ التحصيلي از دانشگاه بهره برند.