نقش مركز محله در پايداري محلي با توجه به شاخص هاي توسعه پايدار

گسترش ابعاد مختلف شهرنشيني و رشد شتابان شهر در سال هاي اخير، بافت هاي محله اي كلان شهرها را تحت تأثير خود قرار داده است. به گونه اي كه اين تغييرات، علاوه بر آن كه بر روي وضعيت كالبدي محلات اثر گذاشته، در ابعاد اجتماعي آنان نيز نمايان مي باشد. محله هاي شهري به عنوان كوچكترين نهاد سازمان فضايي شهر، نقش عمده اي در توسعه پايدار آن ايفا مي نمايند. فضاي عمومي در محله، بستري براي فعاليت ها و تعاملات اجتماعي ساكنين است كه زمينه شكل گيري سرمايه اجتماعي را فراهم مي كند. پايداري در محله هاي مسكوني به سرمايه اجتماعي و محيطي و نيز كيفيت اقتصادي وابسته است و پايداري اين ابعاد، زمينه ساز تحقق توسعه پايدار مي باشند. از اين رو، شيوه برنامه ريزي و طراحي فيزيكي محله در شكل گيري محله پايدار، امري مهم و مؤثر خواهد بود. تحقيق حاضر از نوع توصيفي- تحليلي مي باشد كه برمبناي مطالعات و تجربه هاي پيشين، به توصيف و بررسي محله هاي شهري بر اساس اصول و مباني طراحي پايدار پرداخته است. هدف از انجام اين تحقيق، روشن نمودن جايگاه مركز محله در تحقق توسعه پايدار و رسيدن به اصول عملي براي طراحي آن در راستاي رفع نيازهاي ساكنين محله است كه در قالب يك تحقيق كاربردي ارائه مي گردد.