بررسي و واكاوي عوامل مؤثر بر همه شمولي فضاهاي شهري

فضاهاي شهري را مي‌توان فضايي دانست كه بدون تعلق به بخش خصوصي و يا دولتي در اختيار تمام ساكنان شهر قرار مي گيرد تا به منظور حضور بدون محدوديت، رفت و آمد و گفت و گوي عاري از هرگونه تسلط ايدئولوژيكي و انگاره هاي سياسي مورد استفاده قرار گيرد. از جمله ويژگي هاي اصلي فضاهاي شهري كنار هم قرار گرفتن گونه هاي مختلف اجتماعي و فرهنگي و ايجاد اختلاطي همگن از تمام گروه هاي جامعه مي باشد. در اين راستا كيفيت همه شمولي عرصه هاي همگاني شهر مي بايست مورد توجه قرار گيرد. فضاهاي همه شمول فضاهايي ست كه زمينه لازم جهت حضور پذيري افراد مختلف با ويژگي هاي مختلف را از طريق فراهم سازي امكانات مورد نياز براي گروه هاي مختلف جامعه به ويژه سالمندان، معلولين، زنان و كودكان فراهم مي كنند. روش پژوهش حاضر از نوع تحليلي- توصيفي مي باشد كه با استفاده از بازديدهاي ميداني تكميل شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد همه شمولي فضاهاي شهري تحت تاثير دو پارامتر كيفيات محيطي و شاخصه هاي محيطي مي باشد. در واقع در صورت كه در نظر باشد محيطي واجد كيفيت همه شمولي شود بايد شامل مجموعه اي از كيفيات محيطي (نظير امنيت اجتماعي و ايمني) و برخي از شاخصه هاي محيطي (نظير دسترسي ها و طبيعت مندي) باشد تا تبديل به محيطي همه شمول كه پذيراي گروه هاي مختلف جامعه است، شود.