بررسي ساختار معماري و عملكرد زيست محيطي مسكن بومي پايدار سنندج

شهر سنندج با ويژگي هاي طبيعي اقليمي، فرهنگي و جغرافيايي خاص خود داراي محيطي خشن و پر ابهام است خشونتي كه بسياري از قابليت هاي طبيعي و محيطي آن را مستور و بكر داشته است.تجربه مشقت زيست ساكنان بومي در اين اقليم منجر به الگوهاي بي بديلي در معماري شده است.سازگاري مسكن بومي سنندج با شرايط سخت اقليمي بيانگر قرن ها، استفاده از مصالح ، روش هاي ساخت و ملاحظات اقليمي مي باشند.در اين مطالعه، مستندات معماري و ويژگي هاي اقليم شناسي حدود 15 گونه از مسكن بومي اين منطقه مورد بررسي قرار گرفته است.به علاوه تركيب خاص متغيرها ي زيست محيطي موجود كه اصول فني و شرايطي مطلوب متناسب با خرد اقليم مذكور را منجر مي شود،مورد توجه قرار داده است.تركيب ياد شده را مي توان طراحي پايدار ناميد،كه عبارت است از رويكردي انديشمندانه به اقليم و محيط زيست با به كارگيري فناوري و اصول طراحي مناسب مي باشد.اين نوع طراحي مبتني بر شكل قرارگيري ساختمان، تنظيم فضايي، جريان هوا، بازشوها و فرم كلي ساختمان مي باشد هدف از اين مطالعه، مستند سازي و ارزيابي كمي و كيفي اصول مرتبط با اين نوع معماري است.