اخلاق در مزرعه: تأملي بر اخلاق كشاورزي

اين مقاله ميكوشد جايگاه اخلاق و نظريههاي اخلاقي را در حوزه كشاورزي تشريح نمايد. ميتوان اخلاق كشاورزي را چنين تعريف كرد: آن عبارت است از ارزشها و مسائل اخلاقي مربوط به توليد غذا و كارهاي مربوط به كشت و زرع يا زراعت . البته همچنين اخلاق كشاورزي يك رشته ميانرشتهاي است كه پيوندي عميق با بسياري از رشتهها از قبيل اخلاق، فلسفه، بيوتكنولوژي، علوم كشاورزي، جامعه شناسي و غيره دارد. كشاورزي حوزهاي از فعاليت عملي انسان است كه در آن طبيعت، تكنولوژي، انسان در تعامل مستقيم باهم هستند و اين تعامل در نهايت بايستههاي اخلاقي نيز ميطلبد. يكي از مفاهيم اصلي در اخلاق كشاوري بحث استفاده از بيوتكنولوژي و نقش آن در سلامت غذاست. بيوتكنولوژي بطور كلي يك تكنولوژي مجز ا و واحدي نيست بلك ه اصطلاح عامي است كه به طيف وسيعي از تكنولوژيهاي صنعتي ، پژشكي و كشاورزي اطلاق ميشود و محدود به اصلاح يا دستكاري ژنتيكي نيست. اعتماد اخلاقي به محصولات كشاورزي يكي ديگر از مفاهيم در اخلاق كشاورزي است كه استفاده از بيوتكنولوژي آن را مطرح مي كند . به هر روي در اخلاق كشاورزي سوالات اخلاقي زيادي درباره محصولات كشاورزي، استفاده از سموم، استفاده مناسب از زمين، شخصيت كشاورز، محيط زيست مطرح ميشوند كه ميتوان با كمك نظريه هاي اخلاقي مختلفي مثل نظريه سودانگاري، نظريه تكليفگرايي كانتي، نظريه فضيلت و غيره توصيف وتبيي ن نمود. بنابراين اصليترين هدف كشاورزي كه تهيه غذا براي بشر است خودش از زواياي گوناگون اخلاقي مورد بررسي قرار ميگيرد.