دزيمتري مولكولي پرتو گاما با استفاده از تغييرات طيفي هموگلوبين

Molecular dosimetry of gamma radiation using spectral changes of hemoglobin

دزيمتري پرتوهاي پرانرژي نظير پرتو ايكس و گاما از اهميت بالايي برخوردار است. ميزان دز جذبي با استفاده از دزيمترهاي فيزيكي اندازه گيري شده و با تقريب و ضرايب خاصي در بافت¬هاي بدن لحاظ مي¬شود كه همواره با خطا همراه است. در اين مطالعه، هموگلوبين بعنوان يك بيوماركر بالقوه جهت دزيمتري پرتو گاما انتخاب گرديد. برهمكنش پرتو گاما با هموگلوبين بصورت برون تن در محدوده دز Gy 63-2 با استفاده از طيف جذبي UV-Vis بررسي شده و تغييرات پيك سورت در حوالي nm 412 جهت دزيمتري پرتو گاما پيشنهاد گرديد. همچنين، روند تغييرات نواحي مختلف طيفي هموگلوبين در مواجهه با پرتو گاما مي¬تواند بعنوان شاخص اثر پرتو گاما بر بدن، مورد استفاده قرار گيرد.

Radiation dosimetry of X and gamma rays is especially important because the increasing application of these two high-energy electromagnetic radiation in medicine. The common measurement of absorbed dose is carried out using physical changes of specific materials due to the amount of energy received, which is always accompanied by errors when it is used to biological tissues. In this study, hemoglobin was suggested as a biomarker for gamma radiation dosimetry. The interaction of gamma ray with hemoglobin in the range of 2-63 Gy was studied in-vitro. UV-Vis spectrophotometry and peak intensity variation and Soret band displacement at about 412 nm were proposed for gamma radiation dose measurement. Also, the variation of different spectral regions of hemoglobin in exposure to gamma radiation could be used to investigate the interaction of gamma ray with different biomolecules in the body.