آناليز تخريب لوله هاي تشعشعي كوره هاي واحد كراكر اتان

در اكثر موارد، مدت زمان كاركرد لوله هاي تابشي در واحدهاي پتروشيمي كمتر از مدت زمان طراحي آن ها است، كه يكي از مهم ترين مشكلات واحدهاي صنعتي به شمار مي رود. عوامل مختلفي منجر به شكست، تورم و خميدگي لوله ها مي شود. اين تحقيق به بررسي مكانيزم اصلي از كار افتادگي كويل هاي فولادي G 4852 Micro درون كوره هاي كراكينگ در صنايع پتروشيمي مي پردازد. جهت بررسي خواص مكانيكي لوله ها آزمون سختي بر روي اين قطعات انجام شد. همچنين طيف سنجي پراش انرژي پرتوي ايكس (EDS) و ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM) جهت بررسي ريزساختاري، ويژگي هاي مورفولوژيكي فازهاي موجود و تركيب شيميايي نمونه هاي كويل از كار افتاده مورد استفاده قرار گرفت. نتايج آزمون ها نشان داد سختي نمونه ها از سطح داخلي به سمت سطح خارجي لوله افزايش مي يابد كه دليل آن نفوذ كربن به سطح داخلي و كروي شدن كاربيدها و نهايتا كاهش سختي مي باشد به طوري كه مقدار آن در نزديك سطح داخلي براي دو نقطه متفاوت به ترتيب 174 و 170 ويكرز و در دو نقطه متفاوت در نزديك سطح خارجي 192 و 198 ويكرز بود . از طرفي با گذشت زمان تعداد كمي حفرات خزشي در ساختار مشاهده شد كه نشان مي دهد لوله ها هنوز وارد مرحله سوم خزش نشده است. همچنين ميكرو ترك هاي ايجاد شده در اثر تشكيل فازهاي ترد در سطح داخلي و خارجي لوله ها و تنش هاي حرارتي وارد شده در طول خاموش و روشن كردن كوره باعث شده است تا اين لوله ها به جاي 100000 ساعت كار پس از 38000 ساعت قرارگيري در شرايط كاري تعويض گردند. تغيير آلياژ، كاهش تعداد شات-دان ها و شوك هاي حرارتي و يا اصلاح سطح توسط پوشش دهي مي تواند باعث افزايش عمر لوله هاي كراكينگ شود.