اثر عمليات حرارتي اوليه بر كارپذيري و تغييرات سختي آلومينيوم 7005 حين نورد

آلياژ آلومينيوم 7005 كه حاوي حدوداً 5 درصد روي و 5/1 درصد منيزيوم مي‏باشد، به دليل تشكيل تركيب بين فلزي MgZn2، از قابليت رسوب سختي برخوردار است و به علت داشتن خواصي نظير استحكام و جوش پذيري مناسب و قيمت پايين به طور گسترده‏اي در سازه وسايل نقليه به كار برده مي‏شود. با اين حال بدليل محدود بودن كارپذيري آلياژ فوق در دماي پايين، استفاده از تركيب پيرسختي و نورد سرد جهت سخت گرداني آلياژ مذكور چالش برانگيز است. هدف از اين پژوهش يافتن مسيري بهينه جهت تركيب قابليت كرنش سختي و رسوب سختي آلياژ مذكور مي‏باشد. بدين منظور شمش آلياژ آلومينيوم 7005 تحت عمليات حرارتي اوليه مختلفي قرار گرفت و سپس تا 4 مرحله نورد گرديد كه در هرمرحله نورد، مقدار كاهش ضخامت برابر 50 درصد بود. نمونه‏هاي مختلف پس از مراحل مختلف فرآيند نورد، از لحاظ ظاهري مورد بازبيني قرار گرفتند تا وقوع شكست در آنها رديابي شود. همچنين سختي نمونه‏هايي كه بدون شكست فرآيند نورد را طي كرده بودند اندازه گيري شد تا مسير بهينه اي جهت تركيب قابليت رسوب سختي و پيرسختي آلياژ مذكور، بدست آيد. نتايج پژوهش نشان داد كه درصورت انجام نورد بلافاصله بعد از عمليات حل سازي و يا بعد از اعمال پيري مصنوعي، استفاده از تركيب كرنش سختي و پيرسختي در آلياژ مذكور امكان‏پذير است.