تاثير نسبت آب به سيمان بر خصوصيات مكانيكي مخلوط‏هاي بتن غلتكي حاوي الياف پلي پروپيلن

با توجه به توسعه طراحي و اجراي روسازي‏هاي بتن غلتكي در سال‏هاي اخير مسئله مقاومت بتن‏هاي غلتكي اهميت ويژه‏اي يافته است. در اين راستا در مقاله حاضر اثر حجم خمير سيمان در مقياس آزمايشگاهي به همراه اثر الياف پلي پروپيلن بر مقاومت مخلوط‏هاي روسازي بتن غلتكي مورد ارزيابي قرار مي‏گيرد. نسبت بهينه آب به سيمان يا رطوبت بهينه هر اختلاط بر اساس تركيب آزمون ASTM D1157 “روش آزمون استاندارد براي مشخصات تراكم آزمايشگاهي خاك با استفاده از تلاش تصحيح شده” و ASTM C1435 توسط تراكم با چكش ارتعاشي براي طرح مخلوط مرجع انتخاب و سپس با ثابت نگاه داشتن مقدار آب اختلاط در ساير مخلوط‏ها مطابق مخلوط مرجع نسبت‏هاي حجمي- وزني سنگدانه و سيمان با نسبت‏هاي مختلف آب به سيمان براي ارزيابي اثر نسبت آب به سيمان و روش سعي و خطا در طرح نسبت‏هاي اختلاط تعيين گرديد. كليه مخلوط‏هاي تهيه شده در آزمايشگاه به روش استاندارد C1435 ASTM متراكم شدند بطوريكه مقدار آب اختلاط در كليه طرح مخلوط‏ها ثابت بود. نتايج نشان مي‏دهد كه افزودن الياف پلي پروپيلن به مخلوط‏هاي روسازي بتن غلتكي عملكرد مكانيكي نمونه‏ها را به ميزان قابل توجهي در مقاومت كششي دو نيم بهبود بخشيد و نمونه‏هاي حاوي 5 /0 درصد حجمي الياف با نسبت آب به سيمان 40/0 و حجم خمير 233 ليتر در مترمكعب بتن مقاومت قابل قبولي بدست آمده است. يافته‏ها حاكي از آن است كه اندازه گيري مقاومت كششي دو نيم در كنار اندازه‏گيري حجم خمير سيمان و چگالي خشك مي‏تواند منجر به تسريع در شناسايي نمونه‏هاي با دوام و مقاومت مناسب گردد. بنابراين بطور متوسط با كاربرد بتن غلتكي مسلح به 5/0درصد حجمي الياف طول كوتاه پلي پروپيلن با نسبت آب به سيمان 4/ 0 و سنگدانه با دانه بندي مطابق مطالعه حاضر مصرف سيمان حدود12 درصد كاهش يافت.