ارزيابي آزمايشگاهي نسبت آب به سيمان مصرفي و فوق روان كننده كربوكسيلاتي بر پارامترهاي مقاومت فشاري و زمان وي بي استاندارد روسازي بتن غلتكي

بتن غلتكي روسازي عبارتست از مخلوط سفت و نسبتا خشكي از سنگدانه‏هاي با حداكثر اندازه 19 ميليمتر، مواد سيماني و آب كه توسط ماشين آلات متداول روسازي آسفالتي پخش، كوبيده و متراكم مي‏گردد. دليل اصلي نامگذاري اين روسازي بتني بدين عنوان، متراكم شدن آن به وسيله غلتك مي‏باشد. خصوصيات بارزي همچون دوام زياد، هزينه‏هاي ساخت كم و تعميرات و نگهداري در سطوح پايين، استفاده از رويه بتن غلتكي را بالاخص در نواحي كوهستاني كه راه ها با شيب زياد اجرا مي‏شوند و يا در نواحي كه با تردد بيش از حد ماشين‏هاي سنگين روبرو است را بيش از پيش مشخص مي‏كند. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعيين تاثير افزايش مقدار سيمان در پارامترهاي زمان وي بي و مقاومت فشاري روسازي بتن غلتكي در مقايسه با استفاده از فوق روان كننده كربوكسيلاتي(كه مصرف آن ها در اين نوع روسازي غير متعارف است)، مي‏باشد. اين فوق روان كننده در شروع هيدراتاسيون همانند فوق روان‏كننده‏هاي متداول به كمك افزايش خاصيت الكتريسيته ساكن، ذرات سيمان را به خوبي پخش كرده و سپس در ادامه با حضور زنجيره‏هاي جانبي آن، باعث ممانعت شديد تجمع مجدد ذرات سيمان مي‏گردد و كماكان آن‏ها را به صورت مجزا و پخش شده نگه مي‏دارد. در ادامه 12 طرح با نسبت‏هاي حجمي آب به سيمان متفاوت شامل 75 /1، 55 /1، 40 /1، 25 /1، 15 /1 و 10/ 1 درصد حجمي، يك بار بدون استفاده از فوق روان كننده و بار ديگر با اضافه نمودن 3/ 0 درصد وزني سيمان فوق روان كننده كربوكسيلاتي ساخته شده و از اين ميان طرح‏هاي با زمان وي بي بين 30 تا 40 ثانيه جهت انجام آزمايش مقاومت فشاري انتخاب گرديد. نتايج حاكي از آن است كه استفاده از فوق روان كننده‏هاي پلي كربوكسيلاتي به طور كلي 15 تا 5/ 17 درصد مقاومت 7 روزه و 19 تا 29 درصد مقاومت 28 روزه ي بهترين طرح مخلوط بتن غلتكي فاقد فوق روان كننده را افزايش مي‏دهد همچينن مي‏توان نتيجه گرفت كه طرح‏هاي حاوي فوق روان كننده كربوكسيلاتي داراي اثر بلند مدت بيشتري نسبت به اثر كوتاه مدت مي‏باشند.