مديريت و سيستم آبياري

پيشرفت كشاورزي در جهان همواره سير صعودي داشته است. بدين صورت كه در ابتدا كشت هاي سنتي غالب بود اما با گذشت زمان جاي خود را به كشت هاي به زراعي و نيز مكانيزه شده داد و در نهايت كشت هاي محافظت شده و كنترل شده جايگزين شدند. در اين راستا علاوه بر افزايش كيفيت محصولات و بالا رفتن سطح توليد، كشت و كار نيز راحت تر شده و كشاورزان هم تجربه هاي جديدي آموختند. هدف مقاله حاضر ارايه راهكارهايي در تبديل كشت هاي سنتي به كشت هاي كنترل شده است.بحث كمبود آب و كاهش آن، يكي از بزرگترين مشكلات كنوني بشر است. اين مساله در كشورهايي كه درمناطق گرم و خشك قرار دارند بيشتر قابل لمس و درك است. اين در حالي است كه ما همهروزه شاهد استفادهبيش از نياز و غيراصولي آب و انرژي هستيم. بخش زيادي از مصرف آب در تمام كشورها مربوط به بخش كشاورزي است اما بيشتر كشاورزان و باغداران، راه صحيح و زمان مناسب آبياري را اعمال نميكنند. از آنجا كه سازمان نظام مهندسي به عنوان بزرگترين مكان تجمع افراد با تجربه در بخش كشاورزي بوده و بسياري از برنامه هاي كشاورزي در زمينه هاي ترويج، به زراعي و زراعت به آنها سپرده شده است مي تواند با تلفيق تجربه ودانش نوين در كنار كشت هاي سنتي در پيشرفت كشاورزي ايران به سمت جهاني شدن نقش موثري داشته باشد