بررسي وضعيت اشتغال زايي در سيستم هاي آبياري سنتي و آبياري نوين

اشتغال و بيكاري، از جمله موضوع هاي اساسي اقتصاد هر كشوري است، به گونه اي كه افزايش اشتغال و كاهش بيكاري، به عنوان يكي از شاخص هاي توسعه يافتگي جوامع تلقي مي شود. بخش كشاورزي يكي از بخش هاي اصلي فعاليت هاي اقتصادي است كه با وجود مزيت هاي نسبي اقتصادي چشمگير، از حيث توسعه اشتغال معمولاً بخشي فروكاهنده و داراي محدوديت ارزيابي مي شود. سيستم هاي آبياري مجموعه روش ها و امكاناتي است كه آب توسط آن ها در دسترس گياه قرار مي گيرد و به دو دسته آبياري سطحي و آبياري تحت فشار تقسيم مي شوند. هدف اين پژوهش بررسي ميزان اشتغال در انواع سيستم هاي آبياري سنتي و آبياري مدرن و مقايسه آن هاست. ميزان استفاده از نيروي انساني ماهر و متخصص در روش هاي آبياري تحت فشار بيشتر از آبياري هاي سطحي است. كشور ايران داراي اراضي كشاورزي حدود 16477 هزار هكتار است كه 7612374 هكتار آن جزو اراضي آبي كشاورزي است كه ميزان 1623356 هكتار از آن مجهز به سامانه هاي نوين آبياري شده اند. با توجه به اينكه هر 2 هكتار شبكه آبياري و زهكشي براي 1 نفر بصورت مستقيم و 5.0 نفر به صورت غيرمستقيم اشتغال ايجاد مي كند پس براي 1623356 هكتار از كل اراضي آبي كشاورزي به تعداد 811678 نفر به صورت مستقيم و 405839 نفر به صورت غيرمستقيم اشتغال ايجاد مي شود كه در كل براي تعداد 1217517 نفر از كل شاغلين بخش كشاورزي كه تعداد آن ها 4060506 نفر است به صورت مستقيم و غيرمستقيم اشتغال ايجاد مي شود و تعداد اشتغال در ازاي روش آبياري سطحي 2842989 نفر مي باشد بنابراين از ديدگاه اشتغال زايي، روش هاي آبياري سطحي(سنتي) با ميزان اشتغالزايي 3.2 برابري نسبت به روش هاي آبياري نوين در زمينه اشتغال زايي برتري دارند.

Employment and unemployment are among the basic issues of every country s economy. So that increasing employment and reducing unemployment are considered as one of the developmental indicators of societies. The agricultural sector is one of the main sectors of economic activities. In spite of significant economic relative advantages, in terms of employment development, it is usually considered to be a decreasing and limited part. Irrigation systems are a set of methods and facilities where water is available to the plant and divided into two types of surface irrigation and irrigation under pressure. Considering that each 2 hectares of irrigation and drainage networks directly and indirectly provides employment for 1 person and 0.5 people, respectively that in total, 1217517 of the total agricultural sector workers, of whom 4060506 people are employed, are directly and indirectly employed, and the number of employment in lieu of surface irrigation is 2842989 people. Thus, from the perspective of job creation, surface irrigation techniques with a job rate of 2.3 times higher than those of new irrigation methods in job creation are superior.