نقش اقتصاد دانش بنيان در توليد و اشتغال بخش كشاورزي

در عصر فرا صنعتي، يكي از اركان پيشرفت و توسعه پايدار در هر كشوري، شكوفايي موسسات دانش بنيان است. در كشور ما نيز اخيرا توجه ويژه اي به رشد و شكوفايي اين موسسات در بين سياست گذاران شكل گرفته، اما نكته بسيار مهم در اين ميان، عدم وجود شاخص هاي مناسب همراه با يك تعريف صحيح از شركت هاي دانش بنيان بر اساس شرايط كشور است. بخش كشاورزي كه در گذشته عمده ترين فعاليت هاي اقتصادي محسوب ميشد، با شكل گيري و رشد نظام سرمايه داري در اروپا، به گونه اي تكامل يافت كه در حال حاضر با فعاليت هاي صنعتي در كشورهاي پيشرفته درآميخته و نقش مهمي در جريان تمركز سرمايه دارد. توليد بيشتر در بخش كشاورزي علاوه بر صرفه جويي ارزي، توسعه ساير بخش هاي اقتصادي را در پي خواهد داشت. يك برنامه كشاورزي پايدار موفق در بر گيرنده اهدافي مانند، فراهم كردن امنيت غذايي همراه با افزايش كمي و كيفي آن ضمن در نظر گرفتن نيازهاي نسلهاي بعدي، حفاظت از منابع آب،خاك و منابع طبيعي؛ حفاظت از منابع انرژي در داخل و خارج از مزرعه. حفظ و بهبود سود آوري كشاورزان ؛حفظ نيروي حيات جامعه روستايي. حفظ تنوع زيستي و قابليت پذيرش از سوي جامعه است.