جداسازي آلترنارياي مقاوم به شوري در منطقه بيرجند

برخي قارچهاي رشته اي مقاومت بالايي به كم آبي داشته و شرايط شوري را به خوبي تحمل مي كنند. گروه هايي از قارچهاي رشته اي نيز روابط انتخابي با برخي گياهان شورپسند دارند. اين قارچها در ايجاد و يا افزايش توانايي تحمل شوري و كم آبي گياهان نقش دارند. اين تحقيق با هدف جداسازي قارچهاي مقاوم به شوري از خاك مزرعه دانشكده كشاورزي واقع در روستاي اميرآباد بيرجند صورت گرفت. ابتدا خاك مزرعه جمع آوري و در محيط كشت PDA حاوي مقادير مختلف NaCl كشت گرديد. جدايه رشد كرده بر روي محيط PDA حاوي معرف برومو كروزول پورپل و با غلظتهاي 8 ، 16 ، 24 درصد نمك در 3 تكرار كشت داده شد و ميزان تغيير رنگ محيط و سرعت رشد كلني بررسي گرديد. سرعت رشد كلني تا محيط حاوي 8 درصد نمك تفاوتي با نمونه شاهد نداشت ولي با افزايش ميزان نمك، قطر كلني از 5 سانتي متر در 4 روز به حدود 3.6 سانتي متر در يك ماه كاهش پيدا كرد، ولي در ميزان 240 گرم نمك در ليتر، رشد متوقف گرديد. براساس خصوصيات مورفولوژيك و تيپ كلني اين جدايه به جنس Alternaria sp. تعلق داشت. نتايج اين تحقيق حاكي از اين بود كه به دليل توليد اسيد توسط قارچها، محيط حاوي معرف به رنگ بنفش تغيير رنگ داده و قارچ با تغيير محيط توانست بر روي محيط رشد نمايد.