روش هاي نوين حذف آرسنيك از منابع آبي و پساب هاي معدني

با پيشرفت جوامع بشري و توسعه ي صنايع مختلف، آلاينده هاي زيست محيطي يكي از مشكلات مهم در قرن اخير به شمار مي رود. به طور معمول پساب حاصل از صنايع معدني داراي مقدار زيادي آلاينده هاي آلي، تركيبات آنيوني و كاتيون فلزات سنگين مختلف مي باشد و غلظت يونهاي فلزي در پسابهاي صنعتي و شهري بيش از حد مجاز است. همچنين حضور آلاينده هاي شيميايي و بيولوژيكي كيفيت آبهاي زير زميني را براي شرب نامطلوب ساخته و باعث بروز بيماريهاي خطرناك و كشنده مي گردد. آرسنيك از جمله عناصري است كه باعث ايجاد عوارض بهداشتي و سلامتي جدي در جانداران مي شود. غلظت آرسنيك در آب شرب برخي مناطق ايران و همچنين پساب هاي صنعتي بسيار بالاتر از ميزان استاندارد آن (10ميكروگرم بر ليتر) گزارش شده است. روش هاي مختلفي براي حذف ارسنيك از آب روشهاي مختلفي وجود دارد. اين روش ها عبارتند از: انعقاد و ترسيب، فرآيندهاي غشائي، تبادل يون، اكسيداسيون، روشهاي الكتروشيميايي، زيست پالايي و جذب. اغلب اين روش ها داراي معايبي از قبيل گراني دستگاه ها و عمليات، نياز به انرژي و فضاي زياد و توليد لجن يا ساير مواد زائد سمي مي باشند. بدين ترتيب براي حذف مؤثر ارسنيك از آب نياز به توسعه روشي جديد، ارزان قيمت و اقتصادي وجود دارد. در سالهاي اخير فرآيند جذب به دليل ارزان بودن، در دسترس بودن و كارايي بالا عنوان موثرترين روش جهت حذف انواع مختلف آلاينده ها مورد توجه قرار گرفته است. در اين مقاله كارايي، مزايا و معايب روشهاي مختلف در حذف آرسنيك بررسي شده و به كاربرد تكنولوژي هاي نوين و استفاده از نانو جاذب ها و بيوجاذب ها در حذف آرسنيك پرداخته خواهد شد.