بررسي انتشار آلودگي نيتراتي در منابع آب و راه هاي كنترل آن

نيترات به دليل قابليت حلاليت بسيار بالا و عدم نگهداشت توسط خاك، در صورت كاربرد زياد و همچنين آبياري بيش از حد به راحتي به خارج از ناحيه ريشه حركت مي كند. بنابراين نفوذ آب به خاك از طريق آبياري و يا بارندگي، به راحتي نيتراتي را كه توسط گياه جذب نشده باشد به آب هاي زيرزميني منتقل مي كند. در نتيجه اين فرآيند، غلظت نيترات آب هاي زيرزميني در مناطق تحت كشت به سرعت افزايش مي يابد. در صورتي كه در اين مناطق زهكش هاي زيرزميني نصب گردند، نيترات شسته شده از طريق زهكش هاي زيرسطحي به آب هاي سطحي انتقال مي يابد. آلودگي آب هاي زيرزميني و سطحي به نيترات در بسياري از مناطق دنيا به صورت يك مشكل جدي مورد توجه است. آلودگي نيترات در منابع آب عمدتاً حاصل رواناب كشاورزي، زائدات حيوانات، فرايندهاي صنعتي و كودهاي نيتروژن مي باشد. يون نيترات نسبتاً غير سمي است، اما احياء آن توسط ميكروارگانيسم ها به نيتريت مي تواند يك تهديد جدي براي سلامتي انسان باشد و باعث به وجود آوردن اثراتي بر سلامتي انسان شامل سرطان، متهموگلوبينميا شود. نيترات همچنين ممكن است با آمين هاي نوع دوم و سوم واكنش دهد و فرم سرطان زا تشكيل شود. معمولاً از روش هاي مختلف فيزيكي، شيميايي و بيولوژيكي جهت حذف نيترات از پساب هاي مختلف شهري، صنعتي و كشاورزي و حتي منابع آب استفاده مي شود. با توجه به كارهاي صورت گرفته در زمينه آلودگي نيترات در رودخانه ها، مزارع و آب هاي زيرزميني مي توان گفت همه ي اين روش ها بعد از آلودگي آب هاي سطحي اعمال مي‌شود. بنابراين مي توان به سمت شناخت روش هايي رفت كه قبل از آلودگي آب هاي سطحي، نيترات را كاهش دهند كه قابليت اجرا و انعطاف مديريتي را داشته باشند. در اين مطالعه به بررسي انتشار آلودگي نيتراتي در منابع آب و راه هاي كنترل آن پرداخته شده است.