بررسي روش هاي مقاوم سازي بستر در كاهش آبشستگي موضعي پيرامون تكيه گاه پل

پل ها از جمله مهمترين و پركاربردترين سازه هاي رودخانه اي هستند، كه از ديرباز مورد استفاده بوده اند و همه ساله در اثر بروز سيلاب در رودخانه ها تعداد زيادي از پل ها درست در زماني كه بيشترين نياز به آنها وجود دارد، تخريب مي گردند يكي از مهمترين عوامل تخريب پل ها، آبشستگي موضعي اطراف فونداسيون(شامل پايه و تكيه گاه) مي باشد. جابجايي ذرات رسوب ناشي از تغيير شكل الگوي جريان، آبشستگي ناميده مي شود. اين پديده يكي از دلايل ناپايداري و در نهايت تخريب پل ها به شمار مي-رود. در طول دهه هاي گذشته روش هاي مختلفي براي مقابله با آبشستگي تكيه گاه پل پيشنهاد شده است. به طور خلاصه، اين روش ها را مي توان به دو دسته كلي روش هاي تغيير الگوي جريان و روش هاي مقاوم سازي بستر تقسيم بندي كرد. هر كدام از اين روش ها بر اساس عملكردشان به گرو هاي مختلفي تقسيم مي شوند. در اين پژوهش به بررسي جامعي از مطالعات انجام شده به روش مقاوم سازي بستر پرداخته مي شود و پيشنهاداتي براي تحقيقات بيشتر جهت انتخاب روش مناسب براي كنترل آبشستگي ارائه گرديده است.