احيا و حفظ قنوات با رويكرد ايجاد توسعه پايدار روستايي در استان خراسان جنوبي

قدمت بسياري از قنات هاي ايران، از پنج يا شش هزار سال متجاوز است و عمري برابر با تاريخ كهن ايران دارد. با وجود اين كه چندين هزار سال از اختراع آن مي گذرد، مع هذا هنوز هم اين روش استفاده از آب، در قسمت مهمي از روستا ها و مناطق مسكوني و كشاورزي و دامداري كشور معمول و متداول است و حتي از اركان اصلي كشت و زرع در نواحي خشك را تشكيل مي دهد. اين اختراع كه امروزه شهرت جهاني پيدا كرده، نياز به روش هاي نوين مديريتي پايدار دارد. از بهترين روش هاي مديريت نوين مي توان به لوله گذاري مسير خشكه كار و ايجاد طرح هاي سيل بند در بالا دست مادرچاه و سد هاي زيرزميني اشاره كرد. روش هايي همچون لاي روبي ساليانه قنوات، اجراي سيستم هاي بهينه آبياري در بحث كشاورزي را به عنوان راهكار هاي مرتبه دوم درنظر گرفت.