ارزيابي اثر ضريب همخوني بر چندك هاي وزن يك سالگي بز كركي جنوب خراسان

Inbreeding impact on the different quantiles of yearling weight in Cashmere goat of Southern Khorasan

همخوني (درون زادآوري) سبب افزايش هموزيگوسيتي و كاهش هتروزيگوتي، و بروز فنوتيپي آلل‏هاي زيان‏بار و كشنده مي‏شود. اين پديده ژنتيكي سبب مي گردد كه واريانس ژنتيكي درون خانواده‏ها كاهش و در عوض، واريانس ژنتيكي بين خانواده‏ها افزايش يابد ضمن آن كه سبب كاهش ميانگين فنوتيپي صفات در جمعيّت نيز مي‏شود. اين تحقيق، با هدف ارزيابي اثر ضريب همخوني بر چندك هاي وزن يك سالگي بزهاي جنوب خراسان (ايستگاه سربيشه) اجرا گرديد. داده هاي وزن يك-سالگي، مربوط به تعداد 893 رأس بزغاله متولّد شده در فاصله سال هاي 1384 تا 1392 بود. ضريب همخوني حيوانات گله توسط نرم افزار CFC محاسبه شد سپس اثر آن بر وزن بدن در سن يك سالگي توسط يك مدل رگرسيون كوآنتايل توسط نرم افزار SAS آناليز گرديد. يافته ها نشان داد در چندك هاي مختلف از وزن يك سالگي، ضريب تابعيّت جزئي وزن از درصد همخوني، روندي منظم ندارد؛ به طوري كه بيشترين و كمترين كاهش وزن يك سالگي به ازاي افزايش يك درصد ضريب همخوني، به ترتيب در صدك هاي هفتاد و پنجم (164- گرم) و چهلم (63- گرم) از وزن يك سالگي وجود داشت.

Inbreeding leads to an increase of homozygosity and decrease of heterozygosity, and as a result, it could appear deleterious alleles in a population. This genetic phenomenon decreases within-family and increases between-family variations and consequently it reduces phenotypic mean of the traits. This research was conducted to investigate the impact of inbreeding on the different quantiles of yearling weight in Cashmere goat of Southern Khorasan (Sarbisheh Station). The data were collected from 893 kids born between 2005 and 2013. The inbreeding coefficient (IC) was computed using CFC software and then the effect of IC on yearling weight was analysed using a quantile regression model by SAS software. The findings revealed that partial regression coefficient of weight on IC had no regular trend and that maximum and minimum weight loss were observed in percentiles 75 (-164 g) and 40 (-63 g), respectively.