تجزيه و تحليل محدوديت هاي توليد عملكرد گندم آبي در شرايط مديريت زراعي

ﻧﻈﺮ ﺑﻪ اﻓﺰاﯾﺶ ﭘﯿﺶ رو در ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺟﻬﺎن و ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻓﺰآﯾﻨﺪه از اﻣﻨﯿﺖ ﻏﺬاﯾﯽ آﯾﻨﺪه، ﺧﻼء ﻋﻤﻠﮑﺮد و رﻓﻊ آن ﺑﻪﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ از زﻣﯿﻨﻪهاي داغ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﯽ در ﻋﻠﻮم زراﻋﯽ در آﻣﺪه اﺳﺖ. ﺗﺨﻤﯿﻦ ﻣﯿﺰان ﺧﻼء ﻋﻤﻠﮑﺮد و ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﻪوجود آورنده ي آن مستلزم به كارگيري روش هاي مناسب مي باشد. گندم به عنوان يكي از اصلي‌ترين مواد غذايي بشر و مهم ترين محصول زراعي و ماده غذايي در اكثر كشورها، از جايگاه ويژه‌اي برخوردار است. با توجه به رشد روز افزون جمعيت و افزايش قيمت اين كالا در بازار بين‌المللي اهميت دستيابي به خود كفايي با اين محصول استراتژيك، روز به روز افزايش بيشتري پيدا مي كند .در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ كه در شهرستان انديمشك در سال زراعي 1395 انجام شد، كليه اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط بهﻣﺪﯾﺮﯾﺖ و عمليات زراﻋﯽ، مشخصات خاك در ﻗﺎﻟﺐ ﭘﺮﺳﺶ ﻧﺎﻣﻪ در ﻃﻮل ﻓﺼﻞ رﺷﺪ بين 83 كشاورز توزيع و از طريق مصاحبه رو در رو ﺗﮑﻤﯿﻞ ﺷﺪ. در ﭘﺎﯾﺎن ﻓﺼﻞ رﺷﺪ ﻣﯿﺰان ﻋﻤﻠﮑﺮد واﻗﻌﯽ ﺑﺮداﺷﺖ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﮐﺸﺎورزان و زمان برداشت، ثبت گرديد. اطلاعات به دست آمده وارد اكسل و مرتب شدند. حداكثر عملكردهاي ثبت شده در منطقه به عنوان عملكرد پتانسيل در نظر گرفته شد. سپس با روش تحليل مقايسه كاركرد و روش هاي رگرسيون سهم هر يك از عوامل مديريت و خاك در ايجاد خلاء عملكرد تعيين شد. براي تجزيه و تحليل ها از نرم افزار SAS استفاده شد. نتايج نشان داد مقدار بذر (13/5 درصد)، سم قارچ كش (كاربوسين تيرام) (30/5درصد)، مهرگان (4/5 درصد)، سرك بار دوم (29/6 درصد)، فسفر بار اول (18/6 درصد)، پيچك (1/ 3درصد) مهم ترين عوامل محدودكننده گندم هستند كه با بهينه سازي آن ها مي توان عملكرد گندم در انديمشك را به ميزان 5190 كيلوگرم در هكتار افزايش داد.