تقابل سنت و مدرنيته در معماري معاصر ايران

Confrontation between tradition and modernity in contemporary Iranian architecture

خلاصه سنت و مدرنيته هميشه به نحوي در تقابل باهم قرار دارند؛ زيرا سنت بر اساس مرور زمان و تداوم و سازگار مطرح مي‌شود و مدرنيته با عامل نو و بروز بودن و تازگي تعريف مي‌گردد. مدرنيته از موضوعات مهمي است كه در چند قرن اخير حياط بشري را تحت تأثير خود قرار داده است و بر آن است تا براي رسيدن به تجدد حلقه‌هاي اتصال به گذشته را از هم منفك كند. عصر پهلوي آغاز تحولات گسترده در جامعه ايران بود. در عصر قاجاريه مبدأ مدرنيزاسيون محيط زندگي درباريان، و تا پايان دوره قاجار عمدتاً محدود به كاخ‌ها بود. با شروع دوره پهلوي، ارتباط با غرب جهت تبديل جامعه سنتي به يك جامعه مدرن به‌سرعت صورت گرفت. در اين مقاله با بيان سنت و مدرنيته، چگونگي تأثيرپذيري معماري معاصر ايران از مدرنيته غرب در برخي بناهاي شهر تهران در دوره ناصري مورد بررسي قرارگرفته است. نتايج به‌دست‌آمده از اين مطالعات گوياي آن است كه در زمان ناصرالدين‌شاه به سبب سفرهاي مكرر شاه و درباريان به فرنگ و شيفتگي آن‌ها در برابر فرهنگ و معماري متجدد غرب معماري نئوكلاسيك اروپا به‌عنوان نمادي از تجدد وارد معماري ايران شد. اين مقاله بر اساس روش )توصيفي– تحليلي) مرتبط باسنت و مدرنيته جمع‌آوري‌شده و در آن ضمن شناخت اين دو واژه، معماري معاصر ايران به‌نقد كشيده شده است. در پايان اين نتيجه حاصل گرديده كه معماري مدرن در ايران تنها تقليد غلط و كوركورانه اي از معماري مدرن غرب است كه با مفاهيم آن به‌درستي آشنا نيستند. اين اتفاق در صورتي رخ مي‌دهد كه تعدادي از معماران بنام درصددند تا معماري سنتي را به‌گونه‌اي امروزي‌تر در آثار خود نمايش و حفظ كنند. كلمات كليدي: سنت، مدرنيته، معماري نئوكلاسيك، دوره ناصري

Abstract Tradition and modernity are always in conflict. Because tradition is defined based on the passage of time, continuity and adaptability (compatibility) while modernity is defined based on updating and novelty. Modernity is one of the important topics that during the recent centuries has influenced on human life and it seeks to separate connection and relationship with past to achieve modernity. The Pahlavi era was the beginning of the wide changes in the Iranian society. In the Ghajar era, beginning of the modernization was the living environment of the courtiers and by the end of the Ghajar era, this process mainly was limited to the court. When Pahlavi period started, relationship with the western societies speed up the transformation of the traditional society into the modern one. In this article, topics such as tradition and modernity have been discussed and the impact of the western modernity( civilization) on the architecture of the present Iranian society has been studied and investigated in the buildings of Tehran during the Naseri period ( kingdom). The results of these studies indicate that during the kingdom of Nasir al- din shah, due to the frequent journeys by the king and the courtiers to Europe and their fascination with the modern culture and architecture of Europe, European neoclassical architecture became a symbol of the modernity into Iranian architecture. This article has been gathered based on the (descriptive- analytical) method that related to the tradition and modernity; moreover, while recognizing these two words ( tradition and modernity ), contemporary Iranian architecture has been reviewed. Finally, it is concluded that modern architecture in Iran is only false imitation of the modern western architecture and they are not familiar with their concepts. This happens when some of the well-known architects try to display traditional architecture and preserve its traditional features with more modern ways in their works. Key terms:Tradition,modernity,neoclassical architecture,period of the Naseri