تحليلي بر عوامل تحقق پذيري مديريت يكپارچه شهري در كلانشهر تبريز ايوب ديزجي اصل

توسعه روز افزون شهرنشيني از مشخصه هاي بارز زندگي اجتماعي در عصر كنوني است كه تاثير عميقي بر جوامع انساني داشته است. متناسب با توسعه شهرنشيني و ظهور كلانشهرها، مديريت شهري نيز به تدريج تكامل يافته است.مديريت شهري صرفا مديريت مشكلات شهر را بر عهده ندارد بلكه فراتر از اين موضوع ، راهبري شهر به سوي توسعه اي همه جانبه و پايدار را بر عهده دارد. هماهنگي ها و روابط بين سازماني، از اهميت و جايگاه ويژه اي برخوردار هستند. هدف از مديريت يكپارچگي شهري ايجاد هماهنگي در فعاليت هاي اجرايي و شهري ميان ارگان هاست تا آنها بتواننددر كنار فعاليت هاي خود به بهترين نحو از يك نقطه واحد دستور بگيرند و اهداف مديريت همگون و هماهنگ را محقق سازند.تحقيق حاظر با هدف بررسي عوامل تحقق پذيري مديريت يكپارچه شهري در كلانشهر تبريز انجام شده است.بر اين اساس ابعاد اين موضوع بر مبناي شاخص هايي تشريح و با استفاده از روشهاي تحليلي و توصيفي مورد ارزيابي قرار گرفته است.يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه شاخص هاي مهم مانند هماهنگي و تعامل سازمانها، ساختار تشكيلاتي و وجود چشم انداز مشترك و برنامه عملياتي در اين راستا از وضعيت مطلوبي برخوردار نمي باشد.باوجود تلاش و برنامه ريزي براي ايجاد يك مديريت هماهنگ شهري به نظر مي رسد، در كلانشهر تبريز، مديريت يكپارچۀ شهري به هيچ يك از اشكال پيشنهاد شده توسط صاحب نظران پياده نشده و مديريت شهري تبريز، نه تنها از نظر وظايف مديريتي دچار تفرق و چندپارگي است، بلكه مشكل اساسي تر آن، تفرق در روابط ميان نهادهاي اثرگذار بر مديريت شهري(تفرق عملكردي) است و هر كدام از سازمانها به سبك خود عمل مي كنند و از يك نقطه واحد براي انجام كارها هماهنگ نمي شوند كه موجب ناهماهنگي ها و عدم توفيق مديريت شهر است.بديهي است چنين عملكردي و همچنين نبود مديريت يكپارچه شهري، ناهماهنگي، اتلاف منابع اعم از انساني و مادي و بالاخره نارضايتي فزاينده شهروندان گريزناپذير خواهد بود.