تحليلي بر نقش و جايگاه شهرهاي كوچك در نظام سلسله مراتب ملي و منطقه اي ، مطالعه موردي: بندر عسلويه در استان بوشهر

روند رو به گسترش نظام شهری كشور كه به پیدایش منظومه های بزرگ شهری و رشد فیزیكی و جمعیتی كلانشهرها منجر گردید، ضمن قطب گرایی شدید و الگوی نامتوازن منطقه ای، برتری تعدادی از شهرهای كشور را در طول دهه های گذشته تا به امروز استمرار بخشیده است. در این میان، گاهی وجود یك عامل طبیعی (ماده معدنی با ارزش) و یا انسانی (موقعیت مذهبی) در سكونتگاههای كوچك به رونق یابی و رشد آن كمك نموده و جایگاه ویژه ای در سیستم شهری كشور بازتعریف می شود؛ به گونه ای كه اهمیت و جایگاه سیاسی، ژئوپلتیك، ارتباطی و اقتصادی آن فارغ از میزان جمعیت، مساحت و پیشینه تاریخی چنان اهمیتی برای نظام سلسله مراتب ملی پیدا می كند كه ممكن است شهری بزرگ تر و با جمعیت بیشتر از این درجه از اهمیت برخوردار نباشد. شهر بندری عسلویه در استان بوشهر با وجود ذخایر عظیم گازی و منابع انرژی، حجم سرمایه گذاری های ملی استخراج و بهره برداری از این منابع، موقعیت جغرافیایی، تعداد شركت های داخلی و خارجی فعالی، اشتغال ایجاد شده و حوزه نفوذ رو به گسترش آن، جریان ورود و خروج سرمایه، فن آوری ارتباطات ملی و بین المللی، شعاع تاثیرگذاری خود را در سلسله مراتب ملی بسیار افزایش داده است. در این مقاله به روش توصیفی - تحلیلی ضمن بررسی منابع مكتوب كتابخانه ای، با استفاده از آمارها و داده های مربوط به هر یك از شاخص های فوق، نشان داده شده است كه چگونه یك شهر كوچك و ظاهرا با درجه اهمیت پایین در سیستم شهری كشور، به چنین موقعیت برتر و تاثیرگذار در میان شهرهای ایران تبدیل شده است.