فرهنگ و تجربه ناباروري

Culture and Experience of Infertility

اگرچه در بدو امر ناباروري به عنوان يك اختلال فيزيولوژيك طبقه‌بندي مي‌شود، اما تجربه ناباروري فراتر از يك نارسايي فيزيولوژيك، ابعاد رواني و اجتماعي فوق‌العاده‌اي مي‌يابد.يك عملكرد مركزي باروري، تكميل ازدواج است و عمده مطالعات مشخص كرده‌اند كه فرزندان براي ايمن كردن پيوندهاي خانوادگي ضروري هستند. ناتواني در داشتن فرزند اغلب با عزت نفس پايين، افسردگي، مشكلات جنسي، شرم، احساس گناه و قطع رابطه با دوستان، خانواده و همكاران مرتبط است. اين مسائل اغلب با پيام‌هاي فرهنگي‌ پيچيده‌تر مي‌شوند به طوري كه چالش‌هاي پزشكي، هيجاني و ارتباطي مرتبط با ناباروري را هدايت مي‌كنند. فرهنگ نقش معناداري در دادن معناي متفاوت به ناباروري دارد. در كشورهاي شرقي، باروري يكي از فاكتورهاي بسيار باارزش است و هنگامي كه باروري با مشكل رو به رو شود، مي‌تواند منجر به بحراني رواني شود. به بياني ديگر راه مواجهه افراد با ناباروري تا حدي به ارزش‌ها و نرم‌هاي اجتماعي ـ فرهنگيِ جامعه‌اي كه در آن زندگي مي‌كنند بستگي دارد. بنابراين همگام با مدل‌هاي زيستي ـ رواني ـ اجتماعيِ ناباروري، عكس‌العمل‌ها به مشكلات باروري ممكن است به بهترين نحو به عنوان بافتي در نظر گرفته شود كه توسط تعامل ميان روابط بين فردي، پارامترهاي فيزيولوژيك، عوامل خطر و عوامل حمايت‌كننده و انتظارات فرهنگي مشخص مي‌گردد به طوري كه نمي‌توان اثر فرهنگ را ناچيز انگاشت. در حالي كه برخي از افراد، ناباروري را به عنوان آشفته‌كننده‌ترين حادثه زندگي هم‌وزن با مرگ همسر تجربه مي‌كنند، سايرين خيلي آن را مهم نمي‌انگارند. تفاوت در ميزان سازگاري ممكن است بازتاب تفاوت‌هاي زيربنايي در منابع/آسيب‌پذيري درون‌فردي و بين‌فردي باشد كه بر نحوه تفسير افراد از ناباروري و مهم‌تر از آن، از اثري كه ناباروري بر بقاي زندگي زناشويي مي‌تواند داشته باشد و توانايي مقابله آنها با چنين موقعيت پرتنشي اثرگذار است. به اين ترتيب اين مقاله به بررسي نقش فرهنگ در تجربه ناباروري پرداخته است.