تجربه ملال قبل از قاعدگي (PMDD) در بستر فرهنگ

Premenstrual Dysphoric Disorder in the Context of Culture

اين پژوهش با هدف بررسي شيوع ملال قبل از قاعدگي و نقش فرهنگ جمع گراي ايران در تجربه علائم جسمي، رواني و كاركردي ملال قبل از قاعدگي و مقايسه آن در جوامع فردگرا و جمع گراي ديگر دارد. 392 نفر از زنان در سال 1395 در سطح شهر تهران به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. اين افراد پرسشنامه هاي خودگزارش دهي را تكميل كردند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه اطلاعات جمعيت شناختي، پرسشنامه غربالگري علائم قبل از قاعدگي (PSST) بود. براي تحليل آماري داده هاي پژوهش از روش T وابسته استفاده شد. از ميان392 نفر آزمودني با ميانگين سني 26 سال 1/ 15 PMDD،55/6 PMS، 29/3 فاقد تشخيص بودند. نتايج حاصل از ضريب همبستگي پيرسون ارتباط معناداراي بين ويژگي هاي دموگرافيك و سندرم پيش از قاعدگي نشان ندادند و شيوع علائم جسماني بيشتر از علائم رواني و كاركردي است. بر اساس پژوهش حاضر مي توان نتيجه گرفت كه شيوع PMS در زنان شهر تهران نسبتا بالاست ولي درصد كمتري از آن ها از اختلال با درجه شديد رنج مي برند. از لحاظ ويژگي هاي دموگرافيكي تفاوت معناداري بين افراد مبتلا و فاقد آن وجود ندارد و آزمودني ها در اين پژوهش در مقايسه با فرهنگ هاي غربي، علائم جسماني بيشتري را نسبت به علائم رواني و كاركردي گزارش مي كنند.