باورمندي فرهنگي به عادلانه بودن دنيا و رضايت از زندگي در فارغ التحصيلان دريافت كننده سهميه دردانشگاه هاي ايران

Cultural Belief in the Fairness of the World and Life Satisfaction in the Quota-receiving University Graduates in Iran

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه باورمندي فرهنگي به عادلانه بودن دنيا و رضايت از زندگي در دو گروه فارغ التحصيلان دانشگاه ها (استفاده كنندگان از سهميه ها و گروه بدون سهميه ها) در جمهوري اسلامي ايران بود.روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعة آماري پژوهش را همة زنان و مردان فارغ التحصيل از دانشگاه هاي كشور در شهر مشهد در بيست سال گذشته منتهي به سال 1395 تشكيل داده‌اندكه تعداد 169نفر (94زن،75مرد) با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده به عنوان نمونه آماري انتخاب گرديدند. از اين تعداد 119 نفر افراد داراي سهميه و 50 نفرافراد فاقد سهميه بودند.پرسشنامه هاي باور به دنياي عادلانه (ساتون و داگلاس 2005؛ دالبرت 1999؛ دالبرت وهمكاران 2001)، ترجمه گل پرور و عريضي (1385)وپرسشنامه رضايت از زندگي داينر و همكاران(1985) به عنوان ابزار پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. پس از برررسي نتايج نشان داد كه بين باورمندي به عادلانه بودن دنيا در افرادي كه بدون سهميه وارد دانشگاه شده اند از نظر آماري رابطه معنادار وجود دارد اما بين ميزان رضايت از زندگي در افراد دريافت كننده سهميه و افراد فاقد آن رابطه معناداري وجود ندارد.