بررسي و ارزيابي شيوه هاي احياي بافت فرسوده شهري

Evaluate ways to revive erode areas of cities

فرسودگي از جمله مشكلات زندگي شهري است كه از پيامد هاي جهان صنعتي است. در دهه هاي اخير در سراسر دنيا ديده مي شود كه بافت هاي قديمي و هسته هاي اوليه شهر هاي بزرگ تبديل به بافت فرسوده شده اند و پلاك هاي اين مناطق داراي معضلاتي از جمله ريزدانگي، نفوذ ناپذيري و ناپايداري هستند. در اينجا مساله مهم شيوه برخورد با بافت هاي فرسوده و نحوه مداخله و احياي اين گونه از مناطق ارزشمند شهري است؛ بديهي است بي توجهي به اين مناطق موجب مي شود به مرور بر ميزان فرسودگي پلاك ها افزوده شود و اين نواحي به كم ارزش ترين بخش هاي شهر تبديل شوند. در اين مقاله با بيان شاخص هاي فرسودگي و معرفي ميزان فرسودگي پهنه هاي مختلف شهر تهران به بررسي راهكار هاي نوسازي و احياي بافت فرسوده پرداخته شد و پس از شناخت شيوه هاي مداخله در بافت هاي قديمي شهري، مداخله در مقياس مياني جهت احياي بافت هاي فرسوده به عنوان راهكاري مناسب معرفي شد.

Exhaustion is one of the problems of urban life, which is the result of the industrial world. In recent decades, around the world, old tissues and early nuclei of large cities have become worn out, and the plaques of these areas have problems such as microhardness, impenetrability and instability. Here the important issue is the way to deal with the worn out texture and how to intervene and rehabilitate this type of valuable urban areas; obviously, neglecting these areas will increase the amount of burnout of plaques, and these areas are the least valuable part Of the city become. In this paper, by describing the burnout indices and introducing the degree of wear and tear in different areas of Tehran, the methods of renovation and revitalization of eroded tissue were investigated. After recognizing intervention methods in urban old textures, an intervention in the middle scale was used to restore the worn out tissues It was introduced as an appropriate solution.