بازخواني مفهوم پايداري در معماري معاصر خانه هاي ايران با بهره‌گيري از معماري بومي ايران

Reviewing the concept of stability in architeture of contemporary houses of Iran using vernacular architecture of Iran

به طوركلي طراحي پايدار نوعي دخل وتصرف در محيط است وسعي برابداع راه حل هايي است كه با اهداف محيطي، اجتماعي واقتصادي دريك نگاه كل نگر ودرهم آميخته، به تعادلي دست يابد تا كيفيات برتري را براي زندگي نسل كنوني وميراث مناسبي را جهت آيندگان فراهم سازد. باتوجه به رويكرد قرن حاضر و تاكيد فراوان به بقاي انرژي و سيستمهاي فعال و غيرفعال جهت داشتن يك محيط زيست پاك بايد به دنبال پيدا كردن يكسري اصول و راهكارهايي در راستاي پايداري در اين برهه زماني باشيم. اگرچه در جهان معاصر، پايداري و توسعه پايدار مباحثي نوين هستند اما با جستجو در معماري بومي ايران درمي يابيم كه در تمدن ايران زمين، پايداري از ديرباز مورد توجه بوده است، اين رويكرد در معماري بومي ايران با گرايش به سمت پايداري بوم شناختي راه حلهاي بسيار منطقي و همساز با اقليم را جهت دستيابي به اين امر ابداع نموده است. پيشينيان ما براي رفع نيازهاي خود در برخورد با محيط زيست بسيار آگاهانه عمل نموده و با استفاده از عناصر كاركردي نوين زمان خويش و بدون لطمه به محيط زيست از كمترين امكانات بومي بهترين بهره را برده اند. از طرفي معماري بومي در زمان خود جوابگوي نيازهاي ساكنينش بود و اين يك حقيقت است كه به همان شكل نمي تواند با شرايط اين زمان و زمان آينده به نحو مطلوب سازگاري داشته باشد. از اين رو يافتن اصول و ضوابط حاكم بر معماري گذشته و ارائه الگويي كه با شناخت علمي از مصالح جديد و با توجه به شرايط اقليمي و عملكرد هايي كه در اثر پيشرفت تكنولوژي بوجود آمده است، ضروري به نظر مي رسد. در اين مقاله از روش توصيفي- تحليلي استفاده كرده تا به معماري گذشته اين مرز و بوم با ديده باز نگريسته و از آن درس گرفته و پس زمينه هاي فكري آن را در معماري و فن ساختمان در دوره معاصر امروز به كار ببريم . واژگان كليدي: پايداري، معماري معاصر، معماري بومي، ايران

In general, sustainable design is a kind of interference in the environment and it is a way to solve solutions that achieve environmental, social and environmental goals in a holistic and interconnected way, to achieve a balance in order to provide the highest qualities for the life of the current generation and the proper religion for the prophets. Given the current approach of the present century and the emphasis on energy conservation and active and passive systems for having a clean environment, we must look for a set of principles and solutions for sustainability at this time. Although in the contemporary world, sustainability and sustainable development are new issues, but by searching in the native architecture of Iran, we find that in Iran s civilization, stability has long been considered, this approach in the native architecture of Iran with a tendency toward ecological stability of solutions It is very logical and consistent with the climate in order to achieve this. Our predecessors have been very conscious to meet their needs in dealing with the environment and using the modern functional elements of their time and without harming the environment have benefited from the least indigenous facilities. On the other hand, native architecture meets the needs of its inhabitants during its time, and this is a fact that in the same way can not be adapted to the conditions of this time and future. Therefore, it is necessary to find the principles and rules governing the past architecture and to provide a model that is necessary for scientific knowledge of new materials and with respect to climatic conditions and the performance that has been created as a result of technological advancement. In this article, we use the descriptive-analytical method to revisit the past architecture of this boundary and the canvas and learn from it and use its intellectual background in the architecture and architecture of today s contemporary era. Key words: Sustainability, Contemporary Architecture, Native architecture, Iran