فناوري پروتوسل، مصالحي نوين براي معماري پايدار

Protocell Technology, A New Naterial for Sustainable Architecture

امروز، با گذشت بيش از يك دهه از قرن بيست و يك، بسياري از صاحب نظران عرصۀ معماري، معتقدند ديگر چيزي براي كشف و ابداع در حرفۀ معماري باقي نمانده است. با اين كه دنيا همچنان يك آشفتگي بزرگ است، تا كنون معماري در ساماندهي اين آشفتگي چنين ناتوان نبوده است. معماران همچون طاووس هايي كه دم خود را به رخ يكديگر مي كشند، با هم رقابت مي كنند و حجم ها و اشكال عجيب و غريب ساختۀ خود را با داستان سرايي توجيه مي كنند. توجيهاتي كه به طبيعت و زيست شناسي (چمن، گل، دانه، بال، پوسته و ...) اشاره مي كنند يا توسط نرم افزارهاي پارامتريك احجامي خلق مي كنند كه كنايه از خط و شكست هاي باروك، چين و چروك پارچه و سيلان مايعات دارد. همۀ اين تلاش ها مانند بزك كردن يك ميمون، بي فايده است. ساختمان ها هنوز همچون احجامي راكد، بي روح و غير هوشمند، به شكل موانع و آسيب هايي در محيط زيست هستند. براي حل اين مشكل، لازم است پارادايم ها و فناوري هايي ايجاد شود كه به جاي تسلط بر طبيعت با آن همزيستي و همكاري داشته باشد. يكي از راهكارهاي دستيابي به چنين آرماني، فناوري پروتوسل است.