تحليل فضايي و مكان يابي مراكز اسكان موقت با استفاده از مدل هاي تصميم گيري چند معياره و GIS( نمونه موردي: منطقه 2 تبريز)

Spatial Analysis and Site Selection of Temporary Housing by Multiple Criteria Decision Making Models and GIS ( case study: region 2 ofTabriz)

چكيده هر ساله در سراسر دنيا حوادث طبيعي غيرمترقبه، خسارات جاني و مالي فراواني را بجا مي‌گذارد، در ايران شايد زلزله مهم‌ترين حادثه طبيعي است كه سالانه خسارات زيادي را به كشور وارد مي كند. تجربه نشان داده است حتي در صورت پيش‌بيني زلزله، صرفاً تلفات جاني كاهش مي‌يابد و تامين مسكن حادثه ديدگان امري اجتناب‌ناپذير مي‌باشد. اولين قدم در برنامه‌ريزي اسكان موقت در مرحله پيش از بحران، انتخاب مكان مناسب براي اسكان است. خصوصاً در مناطق شهري اين امر اهميت ويژه‌اي مي‌يابد چرا كه در اين مناطق به دليل تراكم موجود و نبود فضاي باز كافي انتخاب مكان مناسب براي اسكان امري مشكل خواهد بود ليكن در مناطق روستايي عموماً محدوديت مكاني كمتر بوده و در اين گونه مناطق به دليل كمبود نيروي متخصص و امكانات، بيشتر جنبه‌هاي فني سرپناه، نحوه مشاركت مردم در ساخت و استفاده از مصالح بومي مطرح خواهد شد. در خصوص مكان اسكان نيز مي‌توان گفت 5 شاخص كلي مشخصات مكان موردنظر، دسترسي، فاصله از سازگاري ، شرايط طبيعي،خصوصيات مكاني و جمعيتي تعيين كننده مي‌باشند.تبريز نيز به عنوان يكي از مهم‌ترين و پرجمعيت‌ترين شهر كشور بر روي چند گسل خطرناك قرار گرفته كه احتمال وقوع زلزله را افزايش داده است. طبق مطالعات صورت گرفته تعداد افراد بي خانمان محدوده مورد مطالعه تحقيق در بدترين حالت 171524 نفر خواهد بود. بر همين اساس و برمبناي معيارهاي انتخاب شده و با استفاده از روش AHP در نرم افزار GIS 7 قطعه زمين در منطقه2 به مساحت تقريبي 60 هكتار به منظور اسكان موقت پناهجويان احتمالي انتخاب گرديد. .