پيش بيني درزانقطاع براي جلوگيري از برخورد ساختمان هاي مجاور با در نظرگيري اندركنش خاك و سازه با استفاده از يك مدل تحليلي

Consideration of seperation gap to prevent pounding of adjacent buildings with soil-structure interaction using an analytical model

هنگامي كه فاصله ي بين سازه ها كمتر از تغيير مكان جانبي آنها نسبت به هم باشد، ارتعاش غير هم فاز منجر به برخورد آنها مي شود، اين پديده برخورد لرزه اي و يا به طور خلاصه، برخورد نام دارد. توجه به اندركنش خاك و سازه يا در نظرگيري اثرات خاك زير ساختمان به عنوان بخشي از سيستم مورد مطالعه تفاوت هايي را در حل چنين مسائلي ايجاد مي نمايد. در اين پژوهش يك حل براي مسئله ي برخورد با درنظرگيري اثر اندركنش خاك و سازه با كمك يك مدل تحليلي ساده سازي شده به شكل يك سيستم چند درجه آزادي و با تشكيل ماتريس هاي سختي، ميرايي و جرم ارائه مي شود. برخورد دوسازه هنگامي كه ساختمان ها برخورد يكطرفه را تجربه مي كنند، منجر به تشديد پاسخ ها مي گردد، نتايج نشان مي دهد كه در نظرگيري اندركنش خاك و سازه، در سه حالت خاك با سه درجه ي سختي مختلف از نرم تا سخت، نيروي برخورد را شدت مي دهد، همچنين برخورد باعث افزايش حداكثر پاسخ جابه جايي در سازه ي سخت تر و كاهش حداكثر پاسخ جابه جايي در سازه ي نرمتر هنگامي كه دوسازه هم ارتفاع باشند، ميگردد. درزانقطاع پيشنهادي آيين نامه لرزه اي (استاندارد 2800) نيز مورد بررسي قرارگرفت و به نظر مي رسد كه افزايش 10 درصدي آن براي اطمينان از عدم برخورد ضروري است.

Pounding occurs when two or more adjacent buildings that are not properly separated collide each other because of their out of phase vibration during an earthquake. Consideration of Structure-Soil-Structure Interaction (SSI) defines new condition in the problem of pounding of buildings. In this paper three soil types considered and results revealed that SSI increases maximum displacement response of stiffer building and decreases maximum displacement response of softer building. The considered separation gap of Iranian buildings seismic design studied and results showed that a 10 percent increasment is necessary.