بررسي تخصيص حافظه جديد براي كاهش انرژي در محيط مجازي سازي

امروزه موضوع كاهش مصرف انرژي موضوعي است كه بيش از گذشته مورد توجه قرار گرفته است. از اين رو با توجه به اهميت موضوع اين مطالعه در صدد بررسي تخصيص حافظه جديد براي كاهش مصرف انرژي در محيط مجازي سازي از طريق مباني نظري است. نتايج مطالعه حاكي از آن است كه راهكارهاي بسيار زيادي براي كاهش مصرف انرژي امروزه مورد استفاده قرار مي گيرد كه يكي از اين راه كارها استفاده از مجازي سازي در محيط هاي كامپيوتري است. در محيط مجازي سازي، چندين ماشين مجازي در يك ماشين ادغام مي شوند. لذا بخشي از حافظه فيزيكي به ماشين هاي مجازي اختصاص داده شده است. از آن جا كه در هر زماني تنها يك ماشين مجازي در يك پردازنده مي تواند فعاليت كند، بنابراين تنها يك قسمت از كل حافظه قابل دسترسي است. در واقع مجازي سازي سرور به عنوان رويكرد برجسته براي ادغام برنامه ها از برنامه هاي متعدد به يك سرور، با هدف صرفه جويي در مصرف انرژي رو به رشد است. با استفاده از اين ويژگي هاي حافظه فيزيكي، رويكرد اساسي براي كاهش قدرت حافظه، قرار دادن گره هاي حافظه است كه انتظار مي رود دوره هاي نسبتاً طولاني خام را به يكي از حالت هاي صرفه جويي در انرژي تجربه كنند. در محيط ادغام سرور، بخشي از كل حافظه فيزيكي به هر ماشين مجازي اختصاص داده مي شود. هنگامي كه يك ماشين مجازي اجرا مي شود، تنها گره هاي حافظه اي كه شامل صفحات حافظه اختصاص يافته به آن هستند دسترسي پيدا مي كنند. در همين حال، ديگر گره هاي حافظه دسترسي پيدا نمي كنند و مي توان آن ها را در يكي از حالت هاي صرفه جويي در انرژي قرار داد.