بهبود كيفيت در سرويس گرايي شبكه هاي موردي سيار با پروتكل هاي فرصت طلبانه

شبكه هاي موردي مجموعه اي از گره هاي ثابت يا متحرك، مجهز به فرستنده و گيرنده به منظور برقراري ارتباطات بي سيم مي باشند. گره هاي شبكه به دليل وجود محدوديت هايي در فرستنده و گيرنده هاي خود نمي توانند با تمام گره ها ارتباط مستقيم برقرار نمايند. به همين دليل لازم است در مواردي كه امكان برقراري چنين ارتباط مستقيمي وجود ندارد، داده هاي انتقالي از طريق بقيه گره ها كه در اين حالت نقش مسيرياب را ايفا مي نمايند، ارسال گردند. اين امر اشاره به فرايند مسيريابي در اين دسته از شبكه هاي پركاربرد امروزي دارد. همچنين در صورت تحرك گره ها (موردي سيار) باعث شده تا شبكه مداماً در حال تغيير بوده و مسيرهاي مختلفي بين دو گره به وجود آيد. عوامل ديگري همچون اندازه بزرگ شبكه و ناهمگوني انواع ميزبان ها، چند پرشي، و تنوع نوع و ساختار آن ها و محدوديت از جمله توان باتري، طراحي پروتكل هاي مسيريابي مناسب را به يك مشكل جدي در اين شبكه ها تبديل نموده است. بدين جهت مي بايست از طراحي ها و الگوريتم هاي مناسبي استفاده گردد تا انتظاري كه از شبكه مي رود در حالت ايده آل پشتيباني گردد