مروري بر پروتكل هاي مسيريابي در شبكه هاي بين خودرويي

در سال‌هاي اخير افزايش تعداد وسايل نقليه بر روي جاده و گسترش حوادث جاده‌اي موجب توجه بيشتر محققان به شبكه‌هاي بين خودرويي و سيستم حمل‌ونقل هوشمند جهت كنترل وضعيت جاده‌ها شده است. پتانسيل بالاي اين نوع شبكه‌ها در بهبود رفاه و امنيت جاده‌ها و وسايل نقليه آن را به زمينه‌ي فعال تحقيقاتي تبديل كرده است. شبكه‌هاي بين خودرويي يكي از انواع شبكه‌هاي اقتضايي متحرك مي‌باشند كه بدون نياز به وجود هيچ‌گونه زيرساختي به‌سرعت قابل تشكيل هستند. سرعت‌بالاي وسايل نقليه، توپولوژي پوياي شبكه و برخي ويژگي‌هاي محيط موجب شده كه مسيريابي در شبكه‌هاي بين خودرويي به موضوعي چالش‌برانگيز تبديل شود. يك پروتكل مسيريابي موثر باعث بهبود بسياري از فاكتورها مانند بهبود قابليت اطمينان سيستم و تحويل بسته‌هاي داده در كوتاه‌ترين زمان به‌خصوص در شرايط اضطراري مي‌شود. در اين پزوهش به مقايسه پروتكل هاي (پي اف كيو-اي اوديوي ،اف بي اف او زدبي آر ، كيو ال اي اوديوي ،دي اس آر ، اي اوديوي)، بيان نقاط قوت و ضعفشان پرداخته شده و سپس با به‌كارگيري ابزار شبيه‌سازي به نام ان اس تو عملكرد اين پروتكل ها مورد ارزيابي و مقايسه قرارگرفته است. نتايج شبيه‌سازي ثابت مي‌كند، پروتكل تركيبي اف بي اف او زدبي آر نرخ تحويل بسته و تاخير انتها به انتهاي موثر تري نسبت به ساير روش هاي مورد مقايسه دارد .