بررسي الگوريتم هاي مسيريابي مبتني بر مكان در شبكه هاي حسگر بي سيم

شبكه هاي حسگر بي سيم شامل صدها و يا هزاران گره مي باشند كه براي اندازه گيري پارامترهاي محيط پيرامون مانند دما، رطوبت، فشار و غيره استفاده مي شوند. مسئله اصلي در شبكه هاي حسگر بي سيم محدوديت هاي زياد منابعي است كه بر آن ها اعمال شده. اين شبكه ها بايد با محدوديت هاي انرژي، قواي پردازشي، پهناي باند ارتباطي و فضاي حافظه، فعاليت كنند. با توجه به تمام اين محدوديت ها، نياز به يك الگوريتم مسيريابي كه از منابع شبكه به صورت منصفانه استفاده مي كند بسيار حياتي است. چرا كه بهينگي الگوريتم مسيريابي به كار گرفته شده در شبكه تأثير بسياري بر بهينگي كلي شبكه مي گذارد. يكي از مهم ترين انواع روش هاي مسيريابي، مسيريابي مبتني بر مكان مي باشد. در اين دسته از روش هاي مسيريابي، گره ها با توجه به موقعيت مكاني خود و گاهاً ديگر گره ها به انجام عمليات مسيريابي مي پردازند. در اين مقاله قصد داريم الگوريتم هاي رايج مسيريابي مبتني بر مكان در شبكه هاي حسگر بي سيم را مورد تحليل و ارزيابي قرار دهيم.