آيكونوگرافي و روند توسعه همگرايي در جهان اسلام

روند توسعه همگرايي يك مقوله اي است كه نيازمند گرايش كشورها به همديگر و تشكيل يك مجموعه و يا اتحاديه منطقه اي منسجم و كارآمد است، شكل گيري و توسعه همگرايي يك منطقه جغرافيايي،كه داراي يك روند تدريجي است، متكي بر وجود مولفه هاي مهم و اثر گذار است. آنچه كه كشورهاي يك منطقه يا قاره، را به هم پيوند مي دهد وجود يك سري منافع مشترك مادي و معنوي است. يكي از نظريات مهم در همگرايي اقوام،ملتها و كشورها، نظريه جغرافياي سياسي آيكونوگرافي از ژان گاتمن مي باشد. عوامل آيكونو گرافيك به علت اينكه بر پايه باورها و اصول مشترك قوي بين اعضاي يك منطقه و يا كشورهاي گوناگون شكل مي گيرد،مي تواند در توسعه همگرايي آن ناحيه نقش موثري داشته باشد، خصوصاً در ميان كشورهاي جهان اسلام و كشورهايي كه خصوصيات مشترك دارند اين شاخص از جايگاه خاصي برخوردار است.لذا مقاله حاضر با روش توصيفي-تحليلي و با تكيه بر منابع كتابخانه اي، در پي آن است كه تا روند توسعه همگرايي در بين كشورهاي جهان اسلام را بر مبناي نظريه آيكونوگرافي مورد بررسي و ارزيابي قرار دهد.يافته هاي تحقيق نشان مي دهد درجهان اسلام، عوامل آيكونوگرافيك مي تواند در روند توسعه همگرايي و تقويت انسجام آن،نقش بنيادين داشته باشد.