نقش وهابيت در جمهوري آذربايجان از آغاز تا كنون(1988-2014 م)

امروزه وهابيت از مهمترين جريانهاي افراطي فعال در بيشتر كشورهاي جهان اسلام است و كشور جمهوري آذربايجان، با اكثريت شيعي از اين امر مستثنا نبوده است . فعاليتهاي تبليغي وهابيت دراين كشور از سال 1988م. شروع شده است و طي سالهاي بعد رشد چشمگيري يافته است.اين پژوهش در پي پاسخ به چگونگي نفوذ و گسترش وهابيت و بررسي پيامدها ي رشد وهابيت است.به نظر مي رسد وهابيت از راه حمايتهاي مادي و معنوي،آموزشي و ترويج ايدئولوژي موسسات خيريه ي كشورهاي عربي وارد اين كشور شده است و حوادث ناشي از جنگ قره باغ و چچن زمينه رشد آن را هموار كرده است.با توجه به اينكه جريان وهابيت در اين كشور برخلاف ساير مناطق و كشورهاي مختلف از جمله آسياي صغير و جنوب شرق آسيا و خاورميانه و همچنين جمهوري چچن مورد توجه پژوهشگران قرار نگرفته است.لذااين پژوهش در صدد معرفي فعاليت هاي مختلف وهابيان و بررسي كارنامه عملي آنها در كشور همسايه ايران مي باشد كه اشتراكات تاريخي ومذهبي و فرهنگي بين اين دو كشور همواره برقرار است و رشد وهابيت در جمهوري آذربايجان مي تواند خطري براي امنيت كشورمان تلقي شود . علل و عواملي مختلفي مانند،فقر و بي توجهي دولت به تدريس دين،انتخابات الگوي سكولار و نداشتن مذهب رسمي دولت و سياستهاي غلط دولتمردان، زمينه هاي داخللي رشد وهابيت را فراهم كرد. كشورهاي عربي از وضيعت به دست آمده سود جستند ودر پي جنگ قره باغ وچچن فعاليت تبليغي خود را نخست بين پيروان اهل سنت باكو وشهرهاي شمالي به شدت دنبال كردندوپايگاههاي مختلف مذهبي و آموزشي ايجاد كردند. آنها قادر به تحمل اكثريت شيعه و پيروان ساير مذاهب وفرق نشدند ودر جهت رسيدن به اهداف خود دست به اقدامات قانوني وغير قانوني زدند.دولت نيز پس از اطمينان و آگاهي از خطر آنها سياستهاي خود را نسبت به آنها تغيير داد و محدوديتهايي را براي آنها در نظر گرفت.